مقایسه میزان اثربخشی برنامه غنی سازی و ارتقاء زندگی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنظیم شناختی هیجان و قلدری قربانی سایبری در دانش آموزان پسر دارای اعتیاد به گوشی های هوشمند

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه میزان اثربخشی برنامه غنی سازی و ارتقاء زندگی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنظیم شناختی هیجان و قلدری قربانی سایبری در دانش آموزان پسر دارای اعتیاد به گوشی های هوشمند بود. روش کار: طرح پژوهش آزمایشی بود. بدین منظور ۴۵ دانش آموزان پسر مبتلا به اعتیاد به گوشی های هوشمند به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دارای اعتیاد به گوشی های هوشمند در شهرستان اهواز بود. این دانش آموزان در سه گروه گماشته شدند. دو گروه درمانی و یک گروه لیست انتظار ، هر کدام جلسات درمانی مبتنی بر رویکردهای مورد نظر دریافت کردند و گروه لیست انتظار هیچ مداخله ای دریافت ننمود. آزمودنی ها در هر گروه قبل از مداخله به وسیله مقیاس پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی(۲۰۰۱)، پرسشنامه قلدری سایبری آنتیادو و همکاران(۲۰۱۱) و پرسشنامه اعتیاد به گوشی هوشمند کریم سواری (۲۰۱۳) مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با تحلیل کوواریانس چندگانه تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت میانگین های سه گروه در متغیرهای تنظیم شناختی هیجان و قلدری قربانی سایبری هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری از لحاظ آماری معنادار بود. تفاوتی میان تاثیرگزاری دو درمان بر متغیرهای مورد نظر یافت نگردید. یافته های این پژوهش در مجموع حاکی از اثربخشی دو رویکرد درمانی در درمان دانش آموزان پسر دارای اعتیاد به گوشی های هوشمند بود.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش حاکی از اثربخشی دو رویکرد درمانی در درمان دانش آموزان پسر مبتلا به اعتیاد به گوشی های هوشمند است.

کلیدواژه ها:

برنامه غنی سازی و ارتقاء زندگی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، تنظیم شناختی هیجان ، اعتیاد به گوشی های هوشمند و قلدری قربانی سایبری