کاهش کمرویی در محیط های آموزشی: بررسی عوامل تاثیرگذار و نقش معلمان در بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان

چکیدهکمرویی یکی از موانع مهم در فرآیند یادگیری و رشد اجتماعی دانش آموزان است که می تواند بر تعاملات کلاسی، عملکرد تحصیلی و عزت نفس آن ها تاثیر منفی بگذارد. دانش آموزان کمرو معمولا از صحبت در جمع، شرکت در فعالیت های گروهی و ابراز عقاید خود اجتناب می کنند که این امر می تواند منجر به کاهش مشارکت تحصیلی و ایجاد احساس انزوا شود. این پژوهش به بررسی عوامل موثر بر کمرویی، پیامدهای آن در محیط های آموزشی و نقش معلمان در ایجاد فضایی حمایتی و تعاملی برای دانش آموزان کمرو پرداخته است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که عوامل فردی مانند ویژگی های شخصیتی و میزان اعتمادبه نفس، محیط خانوادگی ازجمله سبک های فرزندپروری، و محیط آموزشی شامل روش های تدریس و تعاملات کلاسی، نقش مهمی در شدت و تداوم کمرویی دارند. همچنین، معلمان می توانند با اتخاذ روش های تدریس فعال، ایجاد فرصت های یادگیری مشارکتی، ارائه بازخوردهای مثبت و کاهش فشارهای رقابتی در کلاس، به کاهش کمرویی و افزایش تعامل اجتماعی دانش آموزان کمک کنند. این مقاله با ارائه پیشنهادهایی کاربردی، به معلمان و سیاست گذاران آموزشی کمک می کند تا روش هایی را برای حمایت از دانش آموزان کمرو و ارتقای کیفیت یادگیری آن ها به کار گیرند.

کلیدواژه ها:

کمرویی دانش آموزان ، تعامل اجتماعی ، محیط یادگیری حمایتی ، روش های تدریس فعال