یادگیری جمعی در محیط های آموزشی: رویکردی بهبودبخش در کیفیت تدریس و یادگیری

یادگیری جمعی یکی از راهبردهای اثربخش در آموزش است که بر تعامل همکاری و مشارکت فعال یادگیرندگان تاکید دارد. این روش، برخلاف رویکردهای سنتی که بر یادگیری فردی و رقابت تاکید دارند، تلاش می کند تا از طریق ایجاد فضای تبادل دانش، تفکر انتقادی و حل مساله گروهی، کیفیت فرآیند یادگیری را بهبود بخشد. پژوهش حاضر بخ بررسی نقش یادگیری جمعی در ارتقای انگیزش، تعامل اجتماعی و درک مفهومی فراگیران می پردازد. به همین منظور، با استفاده از یک طرح پژوهشی ترکیبی، داده های کمی و کیفی از کلاس هایی که از این رویکرد بهره برده اند جمع آوری شد. نتایج نشان داد که یادگیری جمعی منجر به افزایش اشتیاق یادگیرندگان تقویت حس همکاری و درک عمیق تر مفاهیم آموزشی می شود. همچنین، این روش موجب پرورش مهارت های بین فردی، اعتمادبه نفس و توانایی کار گروهی در فراگیران شده است. با این حال، چالش هایی نظیر نیاز به مدیریت کلاس، طراحی تکالیف گروهی مناسب و سازگاری با نظام ارزشیابی سنتی همچنان وجود دارد. این مقاله پیشنهادهایی برای اجرای موثر یادگیری جمعی ارائه می دهد تا معلمان و برنامه ریزان آموزشی بتوانند از مزایای این روش در راستای بهبود کیفیت تدریس و یادگیری بهره مند شوند. واژگان کلیدی: یادگیری جمعی، تعامل اجتماعی، کیفیت آموزش، همکاری گروهی، انگیزش تحصیلی