اهمیت محور نظریه راجرز حول استعداد و خودشکوفایی دانش آموزان

آنهایی که قادر به تحمل تنهایی، بدون گرفتار شدن به اثرات زیانبار تنهایی هستند و یا می توان گفت که بیشتر به تنهایی نیاز دارند. آنها بیشتر به خود متکی هستند و غالبا به دلیل این عادت که منجر به کناره گیری شان از جمع می شود این رفتار آنها را به نامهربانی و سردی تعبیر می کنند. در صورتی که این عمل تعمدی نیست و از احساس استقلال و خودمختاری آنهاست. راجرز بر آنچه خوب و شکوفاکننده است، تاکید دارد. انسان در میان سایر انواع یگانه است و آن چه در این منحصر به فرد بودن اساسی می باشد، آگاهی از خویشتن و حرکت به سوی خودشکوفایی است. نحوه تجربه رویدادها، و به خصوص تجربه خویشتن، محور نظریه راجرز را تشکیل می دهد. خودشکوفایی مستلزم پذیرش دائمی تجربه ها و توانایی برای یکپارچه کردن آن ها در خویشتن توسعه یافته و متمایز شده است.واژگان کلیدی: خودشکوفایی، دانش آموزان، ارتباطات سالم