بازتاب طبیعت در جهان بینی شاعرانه ی محمدرضا شفیعی کدکنی: رویکردی تحلیلی-انتقادی

طبیعت در شعر فارسی از دیرباز جایگاهی برجسته داشته است و شاعران ایرانی با بهره گیری از جلوه های گوناگون آن، به ترسیم عواطف و اندیشه های خویش پرداخته اند. در این میان، محمدرضا شفیعی کدکنی به عنوان یکی از شاعران معاصر، شیوه ای منحصربه فرد در بازنمایی عناصر طبیعی به خدمت می گیرد. او با دیدگاهی تحلیلی و انتقادی، علاوه بر زیبایی شناسی سنتی، منظر نوینی از طبیعت را پیش روی مخاطب قرار می دهد که واجد لایه های تامل برانگیزی در پیوند با هویت ملی، چشم انداز تاریخی و دغدغه های اجتماعی است. این مقاله با نگاهی کل نگر و بر اساس رویکردی میان رشته ای، می کوشد جهان بینی شاعرانه شفیعی کدکنی را در پیوند با عناصر طبیعت واکاوی کند. همچنین، به بررسی چگونگی تلفیق نمادها و تصاویر طبیعی با مفاهیم ذهنی و عاطفی در شعر او می پردازد و نقش این تلفیق را در شکل گیری سبک منحصربه فرد شاعر نشان می دهد. روش پژوهش کیفی و با تاکید بر تحلیل محتوای متون شعری صورت می گیرد. یافته ها حاکی از آن است که شفیعی کدکنی ضمن حفظ ریشه های سنت شعری ایران، با نگاهی نوآورانه از نمادهای طبیعی برای عمق بخشی به مفاهیم مدرن بهره می گیرد. امید است این پژوهش ضمن تبیین نقش طبیعت در شعر معاصر، چشم اندازی فراگیر از جهان بینی شاعرانی فراهم سازد که در پی پیوند گذشته و حال اند.واژگان کلیدی: طبیعت، شعر معاصر، شفیعی کدکنی