چگونگی و اهمیت تربیت دینی در دانش آموزان دوره ابتدایی

دانش آموز ابتدایی در تربیت دینی خود باید برخوردهایی مثبت گرم و صمیمانه و امنیت دهنده را تجربه کند. در اصل کودک با کمک فرادهنده به معیارهای ارزشی حاکم بر حیات دست می یابد که می تواند شالوده ی تربیت دینی او را پی ریزی کند. کودک ۱۲– ۷ ساله علاوه بر محبت و احترام به یک راهنما و پرورش دهنده ی شاد و سرزنده نیاز دارد تا او را یاری کند. علاوه بر روشن کردن و پرورش مهارت های گوناگون شناختی، رفتاری، عاطفی و ارتباطی در وی مسیر و فرآیند و ارزش فهمی ، ارزش پذیری ، تحلیل ارزشی و رشد ارزشی را به او نشان دهد. بنابراین وقتی در مسیر تربیت دینی یک کودک دبستانی حرکت می کنیم، باید شناختی منطقی از نیازهای او داشته باشیم و به او هم یاد بدهیم که چگونه با نیازهای خود برخوردی منطقی داشته باشد . به همین دلیل ضرورت دارد، برنامه های درسی، رفتار آموزشی، شیوه ی سنجش و ارزشیابی از دانش آموزان دارای ساختار متناسب با سطح رشد مفهومی و فکری او باشد. از این طریق نه تنها موجب رضایتمندی و ارضای نیازهای او خواهد شد، بلکه به صورتی سهل تر و سریع تر مفاهیم و ارزش-های دینی به او انتقال داده خواهد شد و چنین دانش آموزانی مفاهیم و انگاره های دینی را سریع تر درونی کرده و در سطح باور و نگرش خود نیز تغییر به وجود می آورند. البته هیچ یک از دیدگاه های تعقلی، حیوانی، ماشینی و کامپیوتری به تنهایی نمی تواند تجسم روشنی از تربیت دینی به ما نشان دهد و ضرورت دارد ما با دیدی فلسفی و عرفانی و با هدف ایجاد تربیتی بصیرت گرا در ماهیت کودک به تربیت دینی او بپردازیم.

کلیدواژه ها:

مفاهیم دینی ، دانش آموزان ، معلمان