بررسی تاثیر برنامه های آموزشی شخصی سازی شده بر افزایش اعتماد به نفس کودکان با اختلالات حرکتی

در دنیای امروز، برنامه های آموزشی شخصی سازی شده با به کارگیری فناوری های نوین به ویژه هوش مصنوعی، به عنوان ابزاری تحول آفرین در فرایند یاددهی شناخته می شوند. این پژوهش به بررسی تاثیر برنامه های آموزشی شخصی سازی شده بر افزایش اعتماد به نفس کودکان با اختلالات حرکتی می پردازد. مدل تحقیق پیشنهادی، با تلفیق الگوریتم های هوش مصنوعی، داده های شناختی و اطلاعات رفتاری دانش آموزان، زمینه ای را فراهم می آورد تا با ارائه محتوای آموزشی متناسب با نیازهای فردی، سطح اعتماد به نفس و عملکرد روانشناختی کودکان بهبود یابد. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه های استاندارد، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان و والدین و مشاهدات میدانی در چندین مدرسه انتخاب شده جمع آوری شده اند (رضایی، ۱۳۹۸؛ حسینی، ۱۴۰۰؛ جعفری، ۱۳۹۸؛ Anderson, ۲۰۲۱). نتایج اولیه نشان می دهد که دانش آموزانی که در محیط های آموزشی شخصی سازی شده شرکت می کنند، نسبت به همتایان خود از نظر اعتماد به نفس و مشارکت در فعالیت های کلاسی بهبود قابل توجهی داشته اند. علاوه بر این، تحلیل های آماری نشان می دهد که برنامه های شخصی سازی شده حدود ۳۰-۴۰ درصد از واریانس تغییرات اعتماد به نفس را توضیح می دهند (زارعی، ۱۳۹۷؛ Borenstein & Howard, ۲۰۲۰). از سویی دیگر، معلمان و والدین بهبود قابل ملاحظه ای در نگرش کودکان نسبت به یادگیری و تعاملات اجتماعی گزارش نموده اند. بنابراین، پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که ادغام فناوری های نوین در فرایند آموزشی، به ویژه در حوزه های آموزشی کودکان با اختلالات حرکتی، می تواند زمینه ساز افزایش اعتماد به نفس، بهبود عملکرد و مشارکت فعال در محیط های یادگیری شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزشی شخصی سازی شده ، اعتماد به نفس ، اختلالات حرکتی ، آموزش کودکان