بررسی تاثیر متدولوژی های تدریس مبتنی بر پژوهش در توسعه توانمندی های تحقیقاتی و حل مسائل در مدارس ابتدایی

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر متدولوژی های تدریس مبتنی بر پژوهش بر توانمندی های تحقیقاتی و حل مسئله در مدارس ابتدایی انجام شده است. در دهه های اخیر، تغییرات ساختاری در نظام آموزشی و رشد فناوری های نوین، ضرورت به کارگیری روش های تدریس پژوهش محور را افزایش داده است (رضایی، ۱۳۹۹؛ احمدی، ۱۴۰۰). رویکرد پژوهشی این مطالعه با تلفیق روش های کمی و کیفی، داده ها را از طریق پرسشنامه های استاندارد، مشاهدات میدانی و مصاحبه های نیمه ساختارمند گردآوری نموده است (حسینی، ۱۳۹۸؛ قاسمی، ۱۳۹۷). نتایج به دست آمده نشان می دهد که به کارگیری این متد تدریس موجب ارتقای مهارت های پژوهشی و بهبود توانایی حل مسئله در دانش آموزان می گردد (نجفی، ۱۳۹۶؛ صادقی، ۱۳۹۵). علاوه بر این، تحلیل های آماری و کیفی حاکی از افزایش انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری است (اسلامی، ۱۴۰۱؛ مرادی، ۱۳۹۹). از سوی دیگر، چالش هایی نظیر کمبود منابع آموزشی، عدم آمادگی کافی معلمان و مقاومت های فرهنگی در اجرای این روش شناسایی شده است (جعفری، ۱۴۰۰؛ ملکی، ۱۳۹۸). یافته های تحقیق تاکید می کند که همکاری میان معلمان، مدیران و مراکز پژوهشی می تواند به رفع موانع موجود کمک نماید (رضوانی، ۱۳۹۷؛ اکبری، ۱۳۹۶). این مطالعه با ارائه چارچوبی جامع نشان می دهد که متد تدریس پژوهش محور علاوه بر بهبود عملکرد تحصیلی، زمینه ساز تحول نظام آموزشی مدارس ابتدایی نیز می باشد (شیخی، ۱۴۰۱؛ کریمی، ۱۴۰۰). پژوهش حاضر نهایتا پیشنهاد می کند که با ایجاد زیرساخت های لازم و برگزاری دوره های توانمندسازی معلمان، امکان ترویج گسترده این روش نوین در مدارس فراهم گردد (فتحی، ۱۳۹۸؛ نادری، ۱۳۹۷). این نتایج نشانگر اهمیت اجرای همزمان اصلاحات ساختاری و برنامه های توانمندسازی است که می تواند نقش موثری در بهبود کیفیت آموزش ابتدایی ایفا نماید (احمدی، ۱۴۰۰؛ رضایی، ۱۳۹۹).

کلیدواژه ها:

تدریس مبتنی بر پژوهش ، توانمندی های تحقیقاتی ، حل مسئله ، روش های آموزشی ، مشارکت دانش آموز