بررسی جایگاه اهداف عاطفی در برنامه درسی علوم تجربی مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه اهداف عاطفی در برنامه درسی علوم تجربی مقطع ابتدایی انجام شد. آموزش علوم بیشتر به آموزش راه یادگیری می پردازد که آگاهی از آن برای هر کودکی لازم است، چرا که او در دنیایی زندگی می کند که سریعا در حال تغییر است و وی باید قادر باشد خود را دائم با آن تغییرات هماهنگ سازد. اگر کیفیت آموزش علوم تجربی در جامعه وضیعت مطلوبی داشته باشد دانش آموزان که پیکره اصلی جامعه فردا را تشکیل می دهند، از چرخه آموزش پیشرفت و همگامی با توسعه علمی و صنعتی دور نمی مانند و توانایی آن را پیدا می کنند که پابه پای توسعه جهان علم و صنعت، معلومات خود را توسعه دهد و خود را بروز کنند و در نهایت شهروندانی سازگار با جامعه در حال تغییر باشند. بنابراین برای رسیدن به این امر توجه به اهداف حوزه های سه گانه شناختی، مهارتی و نگرشی در کتاب های درسی ضرورت پیدا می کند که در این مقاله اهداف نگرشی برنامه درسی علوم تجربی مورد بررسی قرار خواهند گرفت. روش پژوهش حاضر، توصیفی – تحلیلی و از نوع پژوهش های نظام مند می باشد که به بررسی کتب علوم تجربی مقطع ابتدایی در زمینه اهداف حوزه نگرشی می پردازد. کسب نگرش های ضروری در برنامه درسی علوم تجربی عبارت است از نوعی نگاه و عملکرد فرد نسبت به افراد و محیط پیرامونش، طوری که دانش آموز بتواند در شرایط پیش بینی نشده به طرز خاصی عمل کرده و به گونه ای معین سخن بگوید، از برخی چیزها به وجد آمده و از بعضی چیزها ناراحت شود. کنجکاوی، پرسشگری، پشتکار، مسئولیت پذیری، تحمل نظرات مخالف، توجه به محیط اطراف از مهمترین نگرش هایی است که کودکان باید در دوره ابتدایی به آنها دست یابند.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، علوم تجربی ، نگرش