اثرات نقش معلمان تربیت بدنی در تقویت اعتماد به نفس کودکان ابتدایی با اختلالات حرکتی: پیشنهادات

این پژوهش نقش معلمان تربیت بدنی در تقویت اعتماد به نفس کودکان ابتدایی با اختلالات حرکتی را بررسی می کند. اعتماد به نفس عاملی کلیدی در رشد روانی و اجتماعی کودکان به شمار می آید. در میان کودکان دارای اختلالات حرکتی، به دلیل محدودیت های جسمانی و چالش های اجتماعی، کاهش قابل توجهی در این جنبه مشاهده می شود. هدف این پژوهش شناسایی عوامل موثر در افزایش اعتماد به نفس این کودکان از طریق فعالیت های تربیت بدنی و نقش معلمان در ارائه حمایت های لازم است. از روش تحقیق کیفی با رویکرد مطالعه موردی استفاده شده و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته و مشاهده مستقیم گردآوری شده اند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که ایجاد محیط آموزشی حمایتی، ارائه بازخوردهای مثبت و به کارگیری روش های تدریس نوین، تاثیر قابل توجهی در افزایش اعتماد به نفس کودکان دارد. همچنین همکاری بین معلمان، خانواده ها و متخصصان حوزه سلامت به عنوان عاملی تکمیلی در این روند شناخته شده است. برنامه ریزی دقیق و اجرای فعالیت های ورزشی متناسب با نیازهای فردی، بهبود توانمندی های روانی و اجتماعی کودکان را ممکن می سازد. پژوهش پیشنهاد می کند که سیاست گذاران آموزشی و مدیران مدارس با فراهم آوردن امکانات لازم و برگزاری دوره های آموزشی تخصصی، زمینه بهبود عملکرد تربیت بدنی و تقویت اعتماد به نفس کودکان را فراهم نمایند. این پژوهش می تواند راهکارهایی عملی برای بهبود فرآیند آموزش و ارتقای سطح اعتماد به نفس ارائه دهد. نتایج به دست آمده می تواند مرجعی برای تدوین دستورالعمل های استاندارد در مدارس ابتدایی تلقی شود. این مطالعه افق های جدیدی را در زمینه تربیت بدنی و حمایت از کودکان دارای اختلالات حرکتی بسط می دهد.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی ، اعتماد به نفس ، کودکان ، اختلالات حرکتی ، معلمان