نوروساینس و یادگیری در کودکان؛ کاربردهای علوم شناختی در آموزش ابتدایی

نوروساینس و علوم شناختی به سرعت در حال تحول هستند و درک جدیدی از فرآیندهای یادگیری و توسعه ذهنی در کودکان به دست آمده است. این تحقیقات موجب ایجاد فرصت های جدیدی برای بهبود روش های آموزشی به ویژه در مقطع ابتدایی شده است. نوروساینس به مطالعه سیستم عصبی و ارتباط آن با رفتار و فرآیندهای شناختی انسان می پردازد و به ویژه در زمینه آموزش و یادگیری کاربردهای گسترده ای دارد. در این مقاله، به بررسی تاثیر علوم شناختی بر فرآیند یادگیری در کودکان پرداخته شده و کاربردهای آن در آموزش ابتدایی مورد بررسی قرار می گیرد. پژوهش های مختلف نشان داده اند که استفاده از مفاهیم نوروساینس در طراحی روش های آموزشی می تواند به بهبود درک مفاهیم، افزایش توجه، تقویت حافظه، و ارتقاء عملکرد تحصیلی کودکان کمک کند (Bowers & Houdé, ۲۰۱۹). همچنین، کاربرد تکنیک های نوروفیدبک و آموزش های مبتنی بر تمرینات شناختی می تواند مهارت های اجرایی کودکان را تقویت کند (Diamond, ۲۰۱۳). در این مقاله، با استناد به مطالعات مختلف، نحوه استفاده از یافته های نوروساینس در بهبود یادگیری در کودکان و پیاده سازی این یافته ها در کلاس های آموزشی ابتدایی بررسی خواهد شد. از جمله روش هایی که در این راستا مورد توجه قرار گرفته است، می توان به طراحی برنامه های درسی متناسب با فرآیندهای شناختی مغز، استفاده از بازی های آموزشی و استراتژی های تقویت حافظه اشاره کرد. نتایج این پژوهش می تواند برای معلمان و سیاست گذاران آموزشی در بهبود روش های تدریس و ارتقاء کیفیت آموزش در مقاطع ابتدایی مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

نوروساینس ، یادگیری ، کودکان ، علوم شناختی ، آموزش ابتدایی