اختلال طیف اوتیسم (ASD): ایجاد محیط های یادگیری فراگیر برای دانش آموزان مبتلا به اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت عصبی رشدی است که با چالش های ارتباطی اجتماعی، علایق محدود و رفتارهای تکراری مشخص می شود (انجمن روان پزشکی آمریکا [APA]، ۲۰۲۲). با افزایش نرخ تشخیص، ایجاد محیط های یادگیری فراگیر که نیازهای منحصر به فرد دانش آموزان مبتلا به ASD را برآورده می کند، بسیار مهم است. این مقاله مروری به بررسی چالش های آموزشی پیش روی دانش آموزان مبتلا به ASD و اهمیت شیوه های فراگیر می پردازد. این استراتژی های مبتنی بر شواهد را برای ایجاد محیط های یادگیری فراگیر، از جمله تطبیق های برنامه درسی، اصلاحات آموزشی، مداخلات و حمایت های رفتار مثبت (PBIS) و آموزش مهارت های اجتماعی بررسی می کند. علاوه بر این، این مقاله نقش همکاری بین مربیان، والدین و درمانگران را در ایجاد یک محیط یادگیری حمایتی که موفقیت تحصیلی و رفاه اجتماعی-عاطفی را برای دانش آموزان در طیف اوتیسم ارتقا می دهد، مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اوتیسم (ASD) ، آموزش فراگیر ، انطباق برنامه درسی ، اصلاحات آموزشی ، مداخلات و حمایت های رفتاری مثبت (PBIS) ، آموزش مهارت های اجتماعی