نقش هوش مصنوعی در طراحی محیط های یادگیری تعاملی در مدارس ابتدایی

در دهه اخیر، تکنولوژی های نوین به ویژه هوش مصنوعی (AI) تحولات شگرفی در عرصه های مختلف زندگی بشری ایجاد کرده اند. یکی از مهم ترین حوزه هایی که تحت تاثیر این تکنولوژی قرار گرفته، نظام آموزشی است. هوش مصنوعی با فراهم آوردن ابزارهای پیشرفته و امکان شخصی سازی یادگیری، توانسته است رویکردهای سنتی تدریس را متحول کند و بسترهای جدیدی برای یادگیری تعاملی فراهم آورد. در دوره ابتدایی که زیربنای آموزش و پرورش شکل می گیرد، طراحی محیط های یادگیری تعاملی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چنین محیط هایی، دانش آموزان را به مشارکت فعال تشویق می کنند و زمینه ای برای پرورش خلاقیت، تفکر انتقادی و مهارت های اجتماعی فراهم می سازند. نظام های آموزشی سنتی غالبا بر شیوه های تدریس یک جانبه و انتقال دانش از معلم به دانش آموز مبتنی بوده اند. این رویکرد نه تنها پاسخگوی نیازهای متنوع دانش آموزان نیست، بلکه مانع از رشد مهارت های فردی و اجتماعی آنان نیز می شود. در مقابل، محیط های یادگیری تعاملی با محوریت دانش آموز، فضایی را ایجاد می کنند که در آن دانش آموزان به صورت فعال در فرآیند یادگیری مشارکت دارند و تعاملات سازنده ای با معلمان و هم سالان خود برقرار می کنند. بااین حال، طراحی و پیاده سازی چنین محیط هایی نیازمند ابزارها و تکنولوژی هایی است که بتوانند پیچیدگی های این فرآیند را مدیریت کنند. هوش مصنوعی به عنوان یک تکنولوژی پیشرفته، توانایی ایجاد تغییرات اساسی در طراحی محیط های یادگیری را دارد. این تکنولوژی می تواند نیازهای یادگیری هر دانش آموز را شناسایی کرده، محتوای آموزشی را بر اساس توانایی های فردی شخصی سازی کند و با ارائه بازخوردهای هوشمندانه، تعاملات اثربخش تری را میان معلم و دانش آموز ایجاد نماید. این پژوهش با تمرکز بر دانش آموزان دوره ابتدایی، به دنبال پاسخ به این پرسش است که چگونه هوش مصنوعی می تواند در طراحی و توسعه محیط های یادگیری تعاملی موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، محیط های یادگیری تعاملی ، شخصی سازی یادگیری ، دوره ابتدایی ، تکنولوژی آموزشی