بررسی نقش هوش مصنوعی در پرورش تاب آوری و مهارت های مقابله ای در دانش آموزان

در مواجهه با چالش ها و فشارهای فزاینده دنیای مدرن، برخورداری دانش آموزان از تاب آوری روان شناختی و مهارت های مقابله ای موثر برای حفظ سلامت روان، سازگاری مثبت و دستیابی به موفقیت تحصیلی و شخصی، اهمیتی حیاتی یافته است. تاب آوری به معنای توانایی بازگشت و انطباق موفقیت آمیز در برابر سختی ها، و مهارت های مقابله ای شامل راهبردهای شناختی و رفتاری برای مدیریت موقعیت های استرس زا است. با این حال، پرورش نظام مند این قابلیت ها در محیط های آموزشی با چالش هایی نظیر محدودیت منابع، کمبود متخصص و دشواری در ارائه حمایت های فردی روبروست. در این میان، هوش مصنوعی (AI) به عنوان یک فناوری با قابلیت های نوین، پتانسیل هایی را برای کمک به توسعه این جنبه های مهم سلامت روان در دانش آموزان مطرح می کند، هرچند این حوزه هنوز در مراحل بسیار ابتدایی و اکتشافی قرار دارد. هدف این مقاله مروری، بررسی نقش بالقوه هوش مصنوعی در حمایت از پرورش تاب آوری و مهارت های مقابله ای در دانش آموزان است. کاربردهای عملی بالقوه AI شامل استفاده از چت بات ها و دستیاران مجازی برای ارائه اطلاعات روان شناختی پایه، آموزش مهارت های اولیه مدیریت استرس و حمایت عاطفی مقدماتی؛ برنامه های کاربردی مبتنی بر AI برای خودیاری و پایش وضعیت روانی؛ بازی های جدی و شبیه سازی ها برای تمرین راهبردهای مقابله ای در محیط امن؛ و ابزارهای یادگیری شخصی سازی شده برای ارائه محتوای آموزشی متناسب با نیازهای فردی مورد بحث قرار می گیرند. در نهایت، نتیجه گیری می شود که هوش مصنوعی هرگز نمی تواند جایگزین متخصصان سلامت روان یا حمایت های انسانی واقعی شود. نقش آن در بهترین حالت، می تواند مکمل، محدود و متمرکز بر پیشگیری، آموزش مهارت های پایه و افزایش آگاهی باشد، آن هم با رعایت بالاترین استانداردهای اخلاقی، شفافیت کامل و تحت نظارت دقیق انسانی. هرگونه استفاده از AI در این حوزه باید با احتیاط فراوان و با اولویت دادن به سلامت، ایمنی و رفاه دانش آموزان صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، تاب آوری ، مهارت های مقابله ای ، سلامت روان دانش آموزان ، فناوری آموزشی ، ملاحظات اخلاقی