جایگاه برنامه ریزی درسی در سیستم آموزش و پرورش

با ورود به هزاره سوم میلادی ، دانش تجربی نو و پیشرفتهای فن آوری این امکان را فراهم ساخته است که از یکسو باز نمایی ذهنی انسان از کره زمین به ((دهکده جهانی ))و بزرگراههای اطلاعاتی بهبود یابد ، و از سوی دیگر ، با وجود پیشرفتهای حاصل چاره جویی درباره مسائل حاد اجتماعی – اقتصادی – فرهنگی و در مجموع بهزیستی و با هم زیستی ساکنان (( دهکده جهانی )) همچنان نایافتنی بنماید.کلید ورود به این بازار جهانی را رقابت پذیری دانسته اند که نبود آن انزوا یا وابستگی فرد ، سازمان یا کشور را در پی دارد. در این بازار جهانی ،نه تنها کشورها بلکه کلیه نهادها و افراد باید قابلیت رقابت پذیری و سازگاری خود را افزایش دهند.پنداره ((زگهواره تا گور دانش بجوی)) یا به عبارت دیگر یادگیری مداوم مصداق عملی یافته است یادگیری به معنای بهبود بخشیدن به تصویرگریهای ذهنی ، به سالهای مدرسه محدود نمی شود .یادگیری حیات انسان را در بر می گیرد و می تواند بر این چهار بعد استوار باشد :یادگیری برای دانستن ، یادگیری برای انجام دادن ، یادگیری برای بودن ، یادگیری برای باهم زیستن در دهه پایانی قرن بیستم ، درک نقش خطیر نظام آموزشی – متشکل از آموزش قبل از دبستان ،ابتدایی ، متوسطه وعالی و یا به عبارت دیگر آموزشهای رسمی و غیر رسمی –در مسابقه برای رقابت پذیری و سازگاری در مجامع تخصصی و بین المللی توجه را به محتوای آموزش و برنامه های درسی معطوف کرده است .

کلیدواژه ها:

جایگاه ، برنامه ریزی ، درسی ، سیستم آموزش و پرورش