بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده با گرایش به تقلب تحصیلی در بین دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر آبادان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده با گرایش به تقلب تحصیلی در بین دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر آبادان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر آبادان بود. نمونه ای به حجم ۳۴۸ نفر از دانش آموزان، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک(۱۹۹۴)، و پرسشنامه گرایش به تقلب تحصیلی مک کاب و تریونیو (۱۹۹۶) استفاده شد. نتایج تحلیل و واریانس نشان داد که بین نتیجه گرایش به تقلب تحصیلی معنادار الگوهای ارتباطی تفاوت وجود دارد. نتایج نشان داد که گرایش تحصیلی افرادی که الگوی ارتباطی خانواده آنها مبهم است با الگوی ارتباطی در سطح ۵۰ درصد تفاوت معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، گرایش به تقلب تحصیلی ، دانش آموزان