اثربخشی آموزش اصلاح سبک زندگی بر خودمراقبتی و سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم

هدف اصلی از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش اصلاح سبک زندگی بر خودمراقبتی و سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم بود. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری تمامی مراجعه کنندگان به کلینیک دیابت شبکه بهداشت و درمان شهرستان گنبد که مبتلا به دیابت نوع دو بودند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود. حجم نمونه شامل ۸۰ نفر و برای هر گروه ۴۰ نفر بود. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه خودمراقبتی حمدزاده و همکاران (۱۳۹۱) و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (۱۳۸۳) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه ۲۲ و از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. یافته ها نشان داد که تفاوت بین متغیر وابسته سلامت روان، در بین دو گروه آزمایش و گواه (مقدار f برابر با ۱۱.۸۱۲، p برابر با ۰.۰۰۰ و مجذور اتای برابر با ۰.۳۹۹) معنادار می باشد. تفاوت بین متغیر وابسته خودمراقبتی، در بین دو گروه آزمایش و گواه (مقدار f برابر با ۸.۹۶۱، p برابر با ۰.۰۰۰ و مجذور اتای برابر با ۰.۲۹۸). معنادار می باشد به طور کلی آموزش اصلاح سبک زندگی بر خودمراقبتی و سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم اثربخش است.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، خودمراقبتی ، سلامت روان ، دیابت نوع دوم