بررسی شادی در علم روانشناسی با رویکردی بر روانشناسی اسلامی

شاد بودن و شاد زیستن از اثرات مهم زندگی درست آن هم بر اساس اصول منطقی و عقالی و باورهای توحیدی می باشد؛ زندگی بدون شادکامی نه تنها لذت بخش نیست که آن را حقیقتا نمی توان زندگانی بر آن نام نهاد؛ و از این جهت است که نهاد بشر از قدیم الیام تا کنون به طرق مختلف دنبال کسب شادی و ساری و جاری بودن آن در جای جای زندگی خود بوده است؛ در علم روانشناسی به بحث شادی در قسمت هیجانات و روانشناسی مثبت پرداخته شده و دانشمندان علم روانشناسی آن را از جنبه های مختلف مورد بررسی و پژوهش قرار داده اند؛ و در دین مبین اسلام نیز که یک دین جامع الشمول است به موضوع شادی از جنبه های گوناگون پرداخته شده که در ادامه به بررسی هر دو جنبه پرداخته می شود؛ به هر حال رویدادهای شادی آور پیامد های خوشایندی را شامل می شوند مانند موفقیت در یک کار، پیشرفت شخصی، پیشروی به سمت هدف، به دست آوردن چیزی که می خواهیم بدست آوریم، جلب احترام، مورد محبت و لطف قرار گرفتن، یا تجربه کردن احساس های لذت بخش؛ که همه این موارد، عواملی است اساسی، برای پیشگیری بسیاری از انحرافات اجتماعی و آسیب های روانی؛ از این رو در این پژوهش سعی شده عواملی که باعث ایجاد شادی می شود را مورد کنکاش قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

شادی و شادکامی ، افسردگی ، استرس ، خودکارآمدی ، امید