رهبری دانش در آموزش پرورش

رهبری دانش حاکی از تغییر چشمگیر چالش های فرا روی مدیران طی سال های اخیر است. امروزه کامال محتمل است که هیچ عاملی به اندازه 'ارزش آفرینی' نمی تواند منشا تغییرات و تحولات بنیادین در یک سازمان گردد. شاهد و مبنای چنین ادعایی عالقه و تمایل روز افزون سازمان ها به یافتن راههای جدیدی است که می توانند به وسیله آنها ارزش بیشتری را عاید سازمان خودشان نمایند. این رویکرد نوین در 'سازمانهای دانش محور' به روشنی قابل تشخیص است.به عالوه، گسترش وسایل ارتباطی سبب شده است که دیگر 'دانش ذیقیمت 'تنها در اختیار معدودی از مدیران ارشد یک سازمان نباشد. حال آنکه روز به روز و فصل به فصل 'دانش تاثیرگذار' توسط 'سیستم دانشی' موجود در سازمان که متشکل از 'کارکنان دانشی' آن سازمان است تولید و منتشر می شود. در این مقاله سعی بر آن گردیده است رهبری دانشی مورد توجه و کنکاو قرار گیرد تا بتوان چهارچوب رهبری دانشی مورد توجه و کمی ها و کاستی ها این حوزه در مدیرت آموزشی ایران مورد بررسی قرارگیرد در نتیجه، چالش اصلی فرا روی مدیران امروزی افزایش دانایی و ارتقای کارایی کارکنانی است که دانشی را تولید می کنند که سبب افزایش 'ارزش بازار'می گردد. بدین ترتیب شاهد پدید آمدن نسل جدیدی از سازمانهای دانش محور هستیم که از آنها با عنوان 'سازمانهای ارزش آفرین'یاد می شود . تحقیق حاضر، در زمره تحقیقات توصیفی می باشد که از مطالعات کتابخانه ای و مقاالت مرتبط با تحقیق حاضر، استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد رهبری دانش محور و توسعه منابع انسانی در نوآوری معلمان در اداره آموزش و پرورش نقش بسزایی دارد.

کلیدواژه ها:

دانش ، مدیریت ، آموزش ، رهبری