رابطه تمایز یافتگی خود و انعطاف پذیری شناختی در فرزند پروری دانشجویان متاهل
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 142
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICPE15_004
تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1404
چکیده مقاله:
امروزه در ارتباط با انعطاف پذیری روان شناختی و تمایز یافتگی می توان گفت یک ستون حیاتی سلامت توصیف می شود که نقش معناداری در سازگاری با شرایط چالش برانگیز دارد. بوئن در سال ۱۹۶۶ مفهوم توده نامتمایز من خانواده را که از روانکاوی اقتباس شده بود. برای توضیح مفهوم «به هم چسبندگی» عاطفی خانواده ابداع کرد. وضعیتی که در آن نوعی وحدت عاطفی مشترک در تمامی سطوح وجود دارد. جامعه آماری این پژوهش، جامعه پژوهش حاضر را تمامی زنان و ۲۰ تا ۴۰ ساله و اکثرا از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی وا حد تهران مرکزی که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در حال تحصیل بودند می باشد. نمونه آماری بر اساس فرمول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) با توجه به اشتباه مجاز ۰/۰۵ و ضریب اطمینان ۰/۹۵ محاسبه گردید. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. تعداد ۵۰ نفر از افراد به طور تصادفی ساده انتخاب شد. با توجه به اینکه متغیر های مورد پژوهش پارامتریک می باشند جهت بررسی همبستگی از همبستگی پیرسون استفاده می کنیم.در مرجله اول برای بررسی های آماری مورد نیاز داده های موجود در هردو تست را به روش نرمال سازی با استفاده از ماکزیمم و مینیمم داده ها بی مقیاس کردیم. طبق نتایج به دست آمده، ملاحظه می شود رابطه تمایز یافتگی خود و انعطاف پذیری شناختی در فرزند پروری ۰.۸۵ می باشد که این مقدار در سطح معناداری ۰.۹۹ معنادار است. جهت مثبت این رابطه نشان می دهد که با رابطه تمایز یافتگی ، احتمالا میزان انعطاف پذیری شناختی در فرزند پروری افزایش می یابد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سپیده روستایی شاهوردی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
آناهیتا بهرامی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
فاطمه بهمن پور
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
نگین شجری
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
مریم پارسائیان
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی