نقش هوش مصنوعی در ارزیابی مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان

در دهه های اخیر، اهمیت یادگیری اجتماعی و عاطفی (SEL) به عنوان جزء حیاتی آموزش همه جانبه و عامل کلیدی در موفقیت تحصیلی، سلامت روان و آینده شغلی دانش آموزان، به طور فزاینده ای مورد تاکید قرار گرفته است. با این حال، ارزیابی معتبر و مقیاس پذیر مهارت های پیچیده ای چون خودآگاهی، مدیریت خود، آگاهی اجتماعی، مهارت های ارتباطی و تصمیم گیری مسئولانه، همواره با چالش های جدی، از جمله ذهنیت گرایی، سوگیری پاسخ های اجتماعی مطلوب و هزینه های اجرایی بالا، مواجه بوده است. ظهور هوش مصنوعی (AI) به عنوان یک فناوری تحول آفرین، پتانسیل های جدیدی را برای غلبه بر این محدودیت ها و ارائه رویکردهای نوین در ارزیابی SEL مطرح کرده است. این مقاله مروری به بررسی نقش کنونی و آتی هوش مصنوعی در ارزیابی مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان در محیط های آموزشی می پردازد. هوش مصنوعی با قابلیت تحلیل حجم وسیعی از داده های متنوع، از جمله متن نوشتاری، گفتار، حالات چهره، زبان بدن و الگوهای تعامل در محیط های دیجیتال، می تواند به شناسایی نشانگرهای رفتاری مرتبط با صلاحیت های SEL کمک کند. تکنیک هایی نظیر پردازش زبان طبیعی (NLP) برای تحلیل احساسات و همدلی در متون، بینایی کامپیوتر برای تشخیص حالات عاطفی از چهره، و یادگیری ماشین برای مدل سازی مهارت های همکاری در پلتفرم های آنلاین، از جمله ابزارهای AI در این زمینه هستند. با وجود این پتانسیل، کاربرد AI در ارزیابی SEL با ملاحظات اخلاقی بسیار جدی، به ویژه در زمینه حریم خصوصی، رضایت، سوگیری الگوریتمی و تفسیر داده های حساس عاطفی، همراه است. این مقاله ضمن تشریح مبانی نظری SEL و چالش های ارزیابی آن، به تحلیل کاربردها، مزایا و محدودیت های رویکردهای مبتنی بر AI پرداخته و بر ضرورت توسعه و پیاده سازی محتاطانه، اخلاق مدار و معتبر این فناوری ها در خدمت بهزیستی و رشد دانش آموزان تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مهارت های اجتماعی و عاطفی ، یادگیری اجتماعی و عاطفی ، ارزیابی ، دانش آموزان ، فناوری آموزشی