بررسی تاثیر نرخ ترجیح زمانی بر استخراج منابع تجدیدناپذیر نفت و گاز در ایران

در این پژوهش به بررسی تاثیر نرخ ترجیح زمانی بر روی استخراج منابع تجدیدناپذیر نفت و گاز در ایران طی سال های ۱۳۹۶-۱۳۴۶ پرداخته شده است. چون نرخ ترجیح زمانی یک مفهوم ذهنی و یک عامل غیرقابل مشاهده است، ازطریق عوامل تاثیرگذار بر آن احتساب شده است. برای رسیدن به این هدف، از روش تجزیه و تحلیل معادلات ساختاری با شیوه حداکثر راستنمایی و نرم افزار آموس بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که رابطه بین نرخ ترجیح زمانی و استخراج منابع تجدیدناپذیر نفت و گاز در ایران، یک رابطه معنادار و مثبت است و استخراج گاز نسبت به نرخ ترجیح زمانی تاثیر بیشتری پذیرفته است. همچنین عواملی چون تولید ناخالص داخلی، نرخ تورم، نرخ بیکاری، امید به زندگی، انرژی تولیدی از سوخت های فسیلی و نرخ رشد شهرنشینی، دارای اثر مثبت و معناداری بر نرخ ترجیح زمانی هستند. در بین متغیرهای تاثیرگذار بر نرخ ترجیح زمانی، بیشترین تاثیر را نرخ رشد تولید ناخالص داخلی داشته است.

کلیدواژه ها:

نرخ ترجیح زمانی ، منابع تجدید ناپذیر ، نفت ، گاز ، روش معادلات ساختاری