نقش مسئولیت پذیری اجتماعی، هوش سازمانی و عزت نفس در پیش بینی خودکارآمدی شغلی معلمان

چکیدههدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش مسئولیت پذیری اجتماعی، هوش سازمانی و عزت نفس در پیش بینی خودکارآمدی شغلی معلمان بود. روش: طرح این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجرا، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش را معلمان مناطق ۲۲ گانه شهر تهران تشکیل دادند و از این بین، ۳۰۰ نفر بر اساس نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه-های خودکارآمدی شغلی ریگز و نایت (۱۹۹۴)، مسئولیت پذیری اجتماعی سازمان کارول (۱۹۹۱)، هوش سازمانی آلبرشت (۲۰۰۳) و عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵) پاسخ دادند. داده ها با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل هم زمان در نرم افزار SPSS-۲۷ تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس یافته ها، مسئولیت پذیری اجتماعی، هوش سازمانی و عزت نفس با خودکارآمدی شغلی معلمان همبستگی مثبت و معنی-دار داشتند (۰۱/۰>p). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد متغیر مسئولیت پذیری اجتماعی به میزان ۱۹ درصد، هوش سازمانی به میزان ۲۷ درصد و عزت نفس به میزان ۱۴ درصد (در مجموع ۶۰ درصد) قدرت پیش بینی کنندگی خودکارآمدی شغلی معلمان را داشتند (۰۱/۰>p). نتایج: طبق این نتایج برای بهبود خودکارآمدی شغلی معلمان می توان زمینه را برای بهبود مسئولیت پذیری اجتماعی، هوش سازمانی و عزت نفس آنان فراهم ساخت.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی شغلی ، عزت نفس ، مسئولیت پذیری اجتماعی ، هوش سازمانی