تاثیر تمایل به تغییر و سرمایه روانشناختی بر پذیرش فناوری دورکاری

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمایل به تغییر و سرمایه روانشناختی بر پذیرش فن اوری دورکاری است. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان و مدیران اداره کل فنی و حرفهای اصفهان به تعداد ۱۱۰ نفر بود، که براساس فرمول کوکران در سطح اطمینان ۹۵% و با روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد نمونه برای پژوهش حاضر ۸۶ نفر جمع-آوری شد که پس از رفع نواقص پرسشنامه تعداد ۷۹ پرسشنامه کامل مورد بررسی قرار گرفت. نیل به اهداف تحقیق از سه پرسشنامه های، تمایل به تغییر دانهام و همکاران (۱۹۸۹) با ۱۸ سوال، سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران (۲۰۰۷) با ۲۴ سوال و پرسشنامه محقق ساخته پذیرش فناوری دورکاری با ۴۲ سوال استفاده شد که روایی صوری توسط ۳۰ پاسخدهنده به تایید رسید، سپس پایایی پرسشنامه ها به ترتیب (۹۰۷/۰، ۸۹۸/۰ و ۸۶۴/۰) از طریق ضریب آلفای کرونباخ بدست آمد. یافتههای تحقیق نشان داد که بین تمایل به تغییر و پذیرش فناوری دورکاری رابطه معنادار و مستقیم به میزان (۵۹۴/۰=r) در سطح اطمینان ۹۵ درصد وجود دارد و بین سرمایه روان شناختی و پذیرش فناوری دورکاری رابطه معنادار و مستقیم به میزان (۶۰۲/۰=r) در سطح اطمینان ۹۵ درصد وجود دارد. تمایلبه تغییر با مقدار تی-ولیو ۴۸۷/۶ در سطح اطمینان ۹۵ درصد به طرز معناداری توان پیشبینی متغیر پذیرش فناوری دورکاری را دارند. سرمایه روانشناختی با مقدار تی- ولیو ۶۰۹/۶ در سطح اطمینان ۹۵ درصد به طرز معناداری توان پیشبینی متغیر پذیرش فناوری دورکاری را دارند.

کلیدواژه ها:

تمایل به تغییر ، سرمایه روانشناختی ، فناوری دورکاری