بررسی نقش و جایگاه کاوشگری در آموزش و یادگیری علوم دوره ابتدایی

کاوشگری فرایند شناخت علم از طریق انجام آزمایشهای علمی است. همچنین افراد از طریق آزمون و خطاها و جست وجوی اطلاعات می توانند کمکم مدل ها و ارتباطات را ببینند که این به فرایند کشف می انجامد. کشف برای به دست آوردن دانش، مفاهیم و تعمیم آن هاست. اگر کاوشگری و کشف همزمان اتفاق بیفتند تا فرایند توسعه مهارت های علمی محقق شود، در واقع تجربه حاصل شده است. آکسال قابلیت های روش کاوشگری در علوم را شامل تصمیم گیری، تفکر انتقادی، انعطاف پذیری، بردباری و استقلال می داند. آموزش بر مبنای کاوشگری می تواند روشی پرانگیزه برای یادگیری علوم باشد زیرا روی عالیق خود بچه ها متمرکز می شود و با توانا کردن آن ها به پیشبرد پژوهش های خودشان، به یادگیری فعال در آن ها می انجامد. چون نشانه گرفتن انگیزه و عالیق بچه ها بر عملکرد آن ها تاثیر مثبت دارد. کاوشگری به عنوان یک رویکرد تاثیرگذار برای یادگیری مفاهیم و طبیعت واقعی علم شناخته می شود. هدف اصلی این پژوهش معرفی الگوی تدریس کاوشگری به عنوان یکی از روش های فعال در تدریس و موثر در امر یاددهی- یادگیری درس علوم تجربی در دوره ابتدایی می باشد، همچنین این روش یکی از روش های تدریس مسئله محور و فعال است که در آموزش مطرح می باشد. این مقاله به شیوه ای کتابخانه ای صورت گرفته و در آن از کتب و همچنین مقالات منتشر شده در این راستا استفاده شده است، که ابتدا به معرفی و تعریف روش کاوشگری پرداخته شده، سپس به مراحل اجرای روش کاوشگری، محاسن و معایب روش سنتی در آموزش علوم، محاسن روش کاوشگری در آموزش علوم و همچنین کاوشگری در برنامه درسی علوم پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

کاوشگری ، برنامه درسی ، روش تدریس نوین