بررسی تاثیر نوع عملکرد مدیران آموزشی بر رشد تفکر خالق و پرورش استعداد دانش آموزان

مهمترین وظیفه ی آموزشی هدایت جریان آموزشی و یادگیری به ویژه تسهیل جریان رشد و پرورش دانش آموزان است. مدیران مدارس اگر برنامه هایشان را با روشن بینی اجرا نمایند و هدفهای خود را به صورت قابل فهم و عملی طرح نمایند می توانند بازده آموزشی مدارس را بهبود بخشند. لذا تعریف دقیق هدفهای کلی نظام آموزشی به صورت معنی دار، تقسیم هدفهای کلی به هدفهای فرعی، تبدیل هدفها به هدفهای عملی در کالس به کمک معلمان، باالبردن روحیه ی کارکنان و... می تواند تغییرات چشمگیری را در بازده کار معلمان و دانش آموزان ایجاد کند عالوه بر این مدیر آموزشی می بایست با ارزشیابی مستمر تدریس و فعالیتهای آموزشی مدرسه میزان اثربخشی و کارایی معلمان و میزان هدفهای آموزشی را مشخص و در زمانهای معین از تغییر و تجدید نظر در برنامه ی آموزشی مدرسه استفاده کند. شناسایی دانش آموزان دارای استعداد و خالق همیشه از جمله مسائل مورد اختلاف بوده است. دالیل زیادی در این مورد وجود دارد که ناشی از عقیده مطلق یا نسبی بودن استعداد و خالقیت در دانش آموزان است. مدل های جدید بر نسبی بودن استعداد تاکید دارند. انتخاب استعدادها با نوع برنامه آموزشی که برای آنها طراحی می شود نیز مرتبط است. مدیر مراکز آموزشی در کشف استعداد و پرورش خالقیت دانش آموزان در بخش نظام آموزشی و مدارس از اهمیت ویژه ای برخوردار است چراکه مدارس به مثابه سازمانهای سرمایه انسان محور، عالوه بر مدیریت استعداد معلمان و مربیان می بایست به شناسایی، رشد و توسعه استعدادهای دانش آموزان نیز مبادرت می ورزند. در این پژوهش به بررسی تاثیر نوع عملکرد مدیران آموزشی بر رشد تفکر خالق و پرورش استعداد دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، آموزشگاه ، استعداد ، تفکر خالق ، پرورش ، خالقیت ، نوآوری ، دانش آموز