بررسی اثربخشی مولفه تاب آوری بر کاهش ناهنجارهای د رفتارهای پر خطر

نیل به موفقیت تحصیلی، انگیزش برای یادگیری و توانایی غلبه بر چالشها و تنش های زندگی از جمله اهداف مهم آموزشی و پرورشی است. یکی از عواملی که می تواند در این زمینه کارساز باشد، تاب آوری تحصیلی است. تاب آوری اقدام سازنده ی فرد در مواجهه با چالشها و سختی های زندگی است. دانش آموزان تاب آور، با وجود داشتن مشکلاتی همچون فقر، استرس های ناشی از سبک تربیتی والدین و تعارضهای خانوادگی، به موفقیت های تحصیلی نیز دست می یابند. در صورتی که بسیاری دیگر، با همان پیشینه، از کسب موفقیت بازمی مانند. لذا تاب آوری یکی از تفاوتهای فردی قابل پرورش است که می تواند در دستور کار مشاوران و کارکنان آموزشی قرار گیرد. دانش آموزان در این دوره ی سنی نسبت به حوادث ناگوار و تنش های زندگی آسیب پذیری بیشتری دارند. لذا ضروری به نظر می رسد که با استفاده از راهبردهای گوناگون به ایجاد مهارت ها و نگرش های تاب آوری در این دانش آموران پرداخت. ایجاد تاب آوری تحصیلی به عنوان نیرویی محافظتی، به راهبردهای طوالنی مدت نیاز دارد. همچنین با توجه به جوان بودن جمعیت ایران، حجم وسیعی از مسائل، دشواریها و چالش های جامعه به مسائل دانش آموزان اختصاص یافته و مساله سلامت اجتماعی و روانی آنان، از اولویت های اصلی کشور محسوب می شود. در این پژوهش به بررسی اثربخشی مولفه تا آوری بر کاهش ناهنجارهای د رفتارهای پر خطر پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، ناهنجاری ، رفتار پرخطر ، دانش آموز ، مدرسه ، جامعه