نماد درخت در فرهنگ ادبیات: حفاظت و پایداری

این مقاله به بررسی اهمیت درخت و حفظ محیط زیست در ادبیات به شیوه توصیفی – تحلیلی می پردازد. در تمدن کهن و ادبیات غنی ایران به درخت و درختکاری توجه ویژه ای شده است ولی متاسفانه در دهه های اخیر آن چنان شاهد رشد تخریب و تصرف در عرصه های منابع طبیعی و جنگل ها هستیم که حفاظت از این منابع و مواهب الهی دیگر تنها با فعالیت های اجرایی ممکن نخواهد بود و این امر مستلزم فعالیت های مناسب فرهنگی و آگاهی دادن به جامعه به ویژه نسل های آینده می باشد. از بارزترین این برنامه های فرهنگی آشنایی نسل جوان و نوجوان با آثار ادبی ایران و جهان و دیگری تولید محتواهای جدید ادبی در قالب شعر، داستان، کتاب، نمایشنامه و فیلمنامه و ... می باشد. به یقین تولید این محصوالت اثرگذار فرهنگی، می تواند به عنوان یک برنامه جدید در امر حفظ منابع طبیعی مثمر ثمر باشد. چرا که آشنایی ایرانیان با این آثار به طور حتم نشاط و آرامش را به همراه خواهد داشت و توجه و علاقه آن ها را برای تولید محتواهای جدید نیز بر خواهد انگیخت، تا نسبت به احترام و حفظ محیط زیست خویش کوشا باشند.

کلیدواژه ها:

توصیفی وتحلیلی ، منابع طبیعی ، محتوای ادبی ، محصوالت فرهنگی