بررسی نقوش کاشی کاری عصر صفوی و باز آفرینی آن به صورت تکه دوزی بروی لباس اجتماع بانوان امروزی

در این پژوهش به بررسی نقوش کاشی کاری عصر صفوی و باز آفرینی آن به صورت تکه دوزی بروی لباس اجتماع بانوان امروزی پرداخته شد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت مطالعه کتابخانه ای صورت گرفت. نتایج بررسی مبانی نظری این پژوهش نشان داده است که کاشی کاری در ایران از سده های میانی اسلامی تاکنون در تزئین بناها، به ویژه بناهای مذهبی جایگاه و اهمیت بسیار داشته است. ایرانیان از دیرباز، با شیوه های ساخت کاشی آشنا بوده اند و آن را به علت استحکام مناسب و زیبایی خیره کننده به عنوان ابزاری مناسب جهت تزئین سطوح بیرونی و داخلی بناها به کار می برند. با ظهور سلسله صوفی هنر جان دوباره گرفت و سلطان صفوی که خود از هنردوستان بودند، دربار خود را مرکز تجمع هنری و صنعتی قرار دادند. کاشی کاری در این دوره به عنوان یک هنر تزئینی به اوج و توسعه رسید و شکوفایی این هنر تزئینی را به صورت گسترده در این دوره شاهد هستیم. هنر کاشی کاری هنر ابداعی دوره صفویه به شمار نمی رود، اما در این دوره با وجود اقتباس از هنر پیشینیان، صرفا به تلقی د اکتفا نشده و گسترش و تجلی فراوان این هنر، بسیار قابل توجه است. نقوش تزئیناتی هنر کاشی کاری این دوره را می توان به شش دسته تقسیم کرد: نقوش گیاهی، هندسی، کتیبه ای، حیوانی، اساطیری و انسانی. همچنین نتایج کارهای عملی این پژوهش نشان داده است که نقوش کاشی های دوره صفوی، قابلیت اجراء به وسیله فنون مختلف چاپ و اجراء در طراحی لباس و تکه دوزی و... را دارند.

کلیدواژه ها:

کاشیکاری ، عصر صفوی ، تکه دوزی ، لباس اجتماع بانوان