تاثیر تدریس مشارکتی بر انسجام گروهی دانش آموزان ابتدایی

توجه به تدریس مشارکتی دانش آموزان در فهرست اهداف آموزشی دوره ابتدایی همواره در طول طراحی و برنامه ریزی درسی مدنظر بوده است زیرا دوره ابتدایی به عنوان دوره ای حیاتی تاثیر بسزایی در آموزش رسمی و ضمنی بعد اجتماعی دانش آموزان به صورت مقطعی و آینده نگر دارد. روش تدریس مشارکتی، فرصتی مناسب را برای برقراری ارتباطی مستحکم میان دانش آموزان و فراگیری مهارت گوش کردن فعال و بحث و مذاکره منطقی و بیان آزادانه احساسات خود فراهم می کند. در حال حاضر، تدریس مشارکتی با بسیاری از دیدگاه ها، ازجمله مردم شناسی، جامعه شناسی، روانشناسی رشد، زبان شناسی و روان شناسی پیوند خورده است. نظام های آموزشی نقش بنیادی در مهارت های اجتماعی دانش آموزان در سنین ابتدایی دارند. لذا جهت آماده سازی و پرورش این مهارت ها شایسته است با درگیرکردن آنان در فرایند انجام فعالیت های عملی، تبادل دیدگاه ها و بحث گفتگو پیرامون هر یک از موضوعات درسی و غیردرسی در راستای تحقق این مهم گام برداشته و کلیه برنامه ها منطبق بر نیازهای روزمره و زندگی واقعی آنها باشد. یادگیری فعال و مشارکتی یک روش موثر آموزشی است که موجب یادگیری بیشتر، حفظ طولانی تر اطلاعات و لذت بیشتر فراگیرنده از کلاس می شود. هدف کلی از انجام این پژوهش بررسی اثر تدریس مشارکتی بر انسجام گروهی دانش آموزان ابتدایی است. بررسی تاثیر روش تدریس مشارکتی بر انسجام گروهی دانش آموزان نشان داد که روش تدریس مشارکتی تاثیر مثبت و معناداری با انسجام اجتماعی و انسجام تکلیف دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

انسجام گروهی ، تدریس مشارکتی ، دانش آموزان ابتدایی ، نظام آموزشی