آسیب شناسی تربیت اخلاقی دانش آموزان مقطع ابتدایی از دیدگاه معلمان و مربیان پرورشی، و والدین در مدارس دولتی و غیر دولتی

تربیت اخلاقی به عنوان یکی از جلوه های متعالی تعلیم و تربیت، که هدف عمده آن رشد اخلاقی شاگردان است به گونه ای که آنان را افرادی نیک و خیر بار آورد، امری است که مربیان و معلمان ناچارند، مستقیم و یا غیر مستقیم بدان توجه کنند، بنابراین نظام تعلیم و تربیت موظف است با تدوین اصول راهنمای عمل و روش های موثر و متناسب با وضعیت بومی و دگرگونی های محیطی، مربیان را در تربیت اخلاقی یاری کند، زیرا پویایی هر نظام تربیتی در این است که اصول، روش ها و کارکردهای خودش را از حالت ایستا خارج کند و بتواند خواسته هایش را متناسب با دگرگونی های محیطی، شاداب و زنده نگه دارد. در این پژوهش، مجموعه پدیده هایی که بر روند تربیت اخلاقی در سه بعد شناختی، عاطفی و عملی تاثیر گذار هستند، مورد بررسی قرار می گیرد. عمل به قوانین و مقررات بدون پشتوانه اخلاق ممکن نیست؛ تا از درون انسان ها انگیزه هایی برای اجرای قوانین و مقررات وجود نداشته باشد، تلاش های بیرونی به جایی نمی رسد. بنابراین اخلاق بهترین ضامن اجرایی قوانین و مقررات محسوب می شود و در اهمیت اخلاق همین بس که اخلاق مسیر زندگی انسان ها را تعیین می کند. در نهایت مهمترین آسیب های تربیت اخلاقی از دیدگاه مربیان والدین و معلمان دانش آموزان عواملی مانند عدم آزادی در انتخاب اعمال اخلاقی، عدم بیزاری از رذایل اخلاقی، دروغ و تقلب، عدم عقالنیت، عدم التزام عملی به مسائل اخلاقی، عدم تمایل به مسائل اخلاقی، عدم انگیزه کافی به مسائل اخلاقی، عدم آگاهی از تفاوت رذایل و فضایل اخلاقی، عدم پرورش دگرخواهی، عدم رعایت حقوق دیگران، عدم قادر بودن به توضیح اعمال اخلاقی، عدم دگرخواهی در رفتارشان، عدم برخورد مسلمت آمیز، عالقمند به مکارم اخلاقی، عدم کمک به در هنگام مشکلات، عدم بهره مندی از آداب معاشرت بوده است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، تربیت اخلاقی ، دانش آموزان متوسطه اول ، دیدگاه معلمان ، مربیان پرورشی