نقش دیپلماسی زیست محیطی در پایداری تالاب هامون

دیپلماسی آب و زیست محیطی به طور فزاینده ای در تحقیقات و سیاست در دهه گذشته مورد توجه قرار گرفته است. این امر نشان دهنده آگاهی از ماهیت سیاسی حاکمیت آب در سطح فرامرزی است که به طور کامل با اصطلاحات مدیریت آب فرامرزی درک می شود و با هدف درک شیوه های مختلف به مطالعه در ابعاد مختلف پرداخته شده است. آب یک نگرانی برای جوامع در بخش های خشک جهان است و تغییرات آب و هوایی نیز بر این نگرانی افزوده است. با توجه به افکار عمومی بحران اقلیمی بحرانی تر، ملموس تر از هر بحران دیگری به نظر می رسد. از این رو دیپلماسی آب و سپس مدیریت داخلی آن است. در این میان معیارهای دیپلماسی زیست محیطی، فناوری مبتنی بر حق استفاده و تقسیم عادلانه با کشورهای همسایه از جمله افغانستان باید در اولویت برنامه های توسعه محیط زیست قرار گیرد. علاوه بر شفاف و موانع بین المللی برطرف شود. معیارهای حقوقی برای تعامل با دولت ایران در راستای منافع ملی و حفظ محیط زیست باید مورد توجه قرار گیرد. این مقاله بر این نکته تاکید دارد که تنها استفاده از منابع جاری بین کشور نیست و از اصل حاکمیت مطلق پیروی نمی کند، بلکه محیط زیست و آب در اولویت بندی موضوع و با ارتباط با پایداری تالاب هامون در اهداف سیاست خارجی یک اصل مهم است و باید جدی گرفته شود. اگر حاکمیت و دولت دیپلماسی آب مرزی غافل شود، باگر تاثیر منتظر بحران های ناشی از آن مانند خشکسالی، غبار نابودی کشاورزی، اشتغال و مهاجرت در منطقه بود.

کلیدواژه ها:

تامین آب ، حوضه های آبریز ، هامون