تاثیر گفتار درمانی بر اعتماد به نفس و ارتباطات اجتماعی دانش آموزان

گفتاردرمانی یکی از شاخه های علوم توانبخشی است که نقش مهمی در بهبود مهارت های زبانی، ارتباطی و روانی افراد به ویژه کودکان و نوجوانان ایفا می کند. دانش آموزانی که با اختلالات گفتاری مانند لکنت، تلفظ ناصحیح، یا مشکلات زبانی دیگر مواجه هستند، معمولا در زمینه اعتماد به نفس و برقراری ارتباطات اجتماعی با چالش هایی روبه رو می شوند. این مقاله مروری با هدف بررسی تاثیرات گفتاردرمانی بر اعتماد به نفس و توانایی های اجتماعی دانش آموزان تنظیم شده است. یافته های مطالعات مختلف نشان می دهد که مداخلات گفتاردرمانی، فراتر از بهبود توانایی های گفتاری، منجر به تقویت عزت نفس، کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش مشارکت در فعالیت های گروهی می شود. همچنین، روند درمانی منظم در محیطی حمایتی می تواند احساس امنیت روانی دانش آموز را تقویت کرده و در نتیجه تعاملات او را در محیط مدرسه بهبود بخشد. مرور منابع بیانگر این است که گفتاردرمانی با تاکید بر مهارت های ارتباطی، می تواند ابزار موثری برای پیشگیری از انزوا، تقویت روابط بین فردی و ارتقای کیفیت زندگی اجتماعی کودکان باشد. در پایان، لزوم توجه بیشتر به نقش گفتاردرمانگران در مدارس و طراحی برنامه های جامع توانبخشی مورد تاکید قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

: گفتار درمانی ، اعتماد به نفس ، معلمان ، دانش آموزان