نقش محیط مدرسه در شکل دهی به شخصیت اجتماعی و مهارت های بیانگری دانش آموزان: بررسی چالش ها و فرصت ها

محیط مدرسه یکی از مهم ترین عوامل موثر بر رشد همه جانبه دانش آموزان است که تاثیر قابل توجهی بر شکل گیری شخصیت اجتماعی و تقویت مهارت های ارتباطی و بیانگری آنان دارد. مدرسه به عنوان یک نهاد اجتماعی، زمینه ساز یادگیری تعاملات بین فردی، بروز احساسات، تمرین همدلی و مشارکت اجتماعی است. این مقاله مروری با هدف بررسی ابعاد گوناگون تاثیر محیط مدرسه بر شخصیت اجتماعی و مهارت های بیانگری دانش آموزان تدوین شده است. در این مطالعه، با مرور منابع نظری و پژوهش های تجربی از صاحب نظران حوزه تعلیم و تربیت، روان شناسی رشد، جامعه شناسی آموزش و مطالعات رفتاری، به تحلیل نقش مولفه هایی چون فضای فیزیکی مدرسه، روابط معلم و دانش آموز، تعاملات همسالان، شیوه های مدیریت کلاس و برنامه های فرهنگی و فوق برنامه پرداخته شده است.یافته ها نشان می دهند که وجود فضایی ایمن، حمایت گر و مشارکت محور در مدرسه، تاثیر مثبتی بر تقویت اعتماد به نفس، جرات مندی، مهارت های کلامی و اجتماعی دانش آموزان دارد. در مقابل، محیط های مدرسه ای خشک، تنبیهی یا بی توجه به نیازهای عاطفی و اجتماعی دانش آموزان، می تواند منجر به کاهش تعاملات مثبت، اضطراب اجتماعی و سرکوب توانایی های بیانی دانش آموزان شود. در ادامه مقاله، ضمن بررسی فرصت های موجود در محیط مدرسه برای ارتقاء این توانمندی ها، چالش هایی نظیر کمبود نیروی متخصص، ضعف برنامه ریزی آموزشی، کم توجهی به ابعاد تربیت اجتماعی و نبود فضای تعامل مناسب در بسیاری از مدارس نیز مورد تحلیل قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

محیط مدرسه ، شخصیت اجتماعی ، مهارت های بیانگری ، تعاملات بین فردی ، نقش معلم ، فعالیت های فرهنگی ، فضای یادگیری