آسیب شناسی برنامه های توانمندسازی معلمان جدیدالورود از دیدگاه معاونت آموزش ابتدایی

در نظام آموزشی هر کشور، کیفیت آموزش ابتدایی به عنوان زیربنای توسعه پایدار، اهمیت ویژه ای دارد و نقش معلم در این میان بسیار کلیدی است. معلمان جدیدالورود، به واسطه کمبود تجربه عملی و مهارتی، نیازمند حمایت و توانمندسازی هدفمند هستند تا بتوانند با چالش های کلاس درس و مسئولیت های آموزشی و تربیتی مواجه شوند. معاونت آموزش ابتدایی وزارت آموزش وپرورش در سال های اخیر تلاش کرده است تا با طراحی و اجرای دوره ها و برنامه های مختلف، زمینه ارتقای شایستگی های حرفه ای معلمان تازه کار را فراهم کند. با این حال، شواهد میدانی و بازخوردهای دریافتی نشان می دهد که این برنامه ها نتوانسته اند اثربخشی مطلوبی داشته باشند.پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی این برنامه ها از دیدگاه کارشناسان و مسئولان حوزه آموزش ابتدایی انجام شده است. این پژوهش با روش کیفی و رویکرد تحلیل مضمون انجام شده و داده های آن از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معاونان آموزشی، کارشناسان ستادی و مربیان مراکز تربیت معلم در چند استان جمع آوری شده است. نتایج نشان می دهد که مهم ترین آسیب های موجود در برنامه های توانمندسازی معلمان جدیدالورود شامل: عدم نیازسنجی دقیق بر اساس شرایط واقعی کلاس های درس، نبود پیوستگی و استمرار در آموزش ها، کمبود مدرسان با تجربه و متخصص، ارزیابی های سطحی و صوری از اثربخشی برنامه ها، و ضعف انگیزشی معلمان برای مشارکت فعال در فرایند یادگیری حرفه ای است.تحلیل داده ها نشان می دهد که ضعف در طراحی ساختاری برنامه ها و ناهماهنگی میان نهادهای آموزشی مختلف، از دلایل اصلی ناکارآمدی این برنامه هاست. پژوهش در پایان پیشنهادهایی کاربردی برای بهبود وضعیت موجود ارائه می دهد که از جمله آن ها می توان به طراحی دوره های مبتنی بر نیازسنجی، استفاده از الگوهای آموزش عملی و تجربی، بازنگری در نظام ارزیابی، و تقویت انگیزه های درونی و بیرونی معلمان اشاره کرد. این پیشنهادات می تواند به ارتقای کیفیت برنامه های توانمندسازی و در نهایت بهبود عملکرد معلمان تازه کار در مدارس ابتدایی منجر شود.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی حرفه ای ، معلمان جدیدالورود ، آموزش ابتدایی ، آسیب شناسی آموزشی