بررسی افزایش باروری به روش تلقیح داخل رحمی اسپرم در ایسکمی/ ریپرفیوژن درمان شده با عصاره هیدروالکلی میخک در تخمدان رت های نژاد ویستار
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 84
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-27-11_004
تاریخ نمایه سازی: 23 فروردین 1404
چکیده مقاله:
مقدمه: آسیب ایسکمی- پرفیوژن مجدد، یک مشکل مهم برای پیچ خوردگی تخمدان است. عوامل آنتی اکسیدانی مانند گیاه میخک، از تخمدان ها در برابر آسیب ناشی از رادیکال های آزاد اکسیژن محافظت کرده و باعث بهبود بارداری می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر عصاره هیدروالکلی میخک بر افزایش باروری پس از آسیب ایسکمی- پرفیوژن تخمدان در رت های نژاد ویستار انجام شد.روش کار: در این مطالعه تجربی که در سال ۱۴۰۰ انجام شد، ۲۰ سر رت ماده نژاد ویستار به ۴ گروه آزمایشی شم، ایسکمی- ریپرفیوژن (۴ ساعت ایسکمی و ۴ ساعت خون رسانی مجدد) و گروههای درمان ۱ و ۲ (همانند گروه قبل ولی با تزریق به ترتیب ۳۰ و ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی میخک به صورت داخل صفاقی ۳۰ دقیقه قبل از باز کردن پیچش) تقسیم شدند. سپس لقاح با تلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI) انجام شد. پس از مقطع گیری از تخمدان رنگ آمیزی با روش هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) جهت ارزیابی هیستوپاتولوژیک تخمدان انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۶) و آزمون های آماری واریانس یک طرفه و کروسکال والیس انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در ارزیابی هیستوپاتولوژیک، تعداد فولیکول های تخمدان در مراحل مختلف رشد در گروه های تورشن / دتورشن نسبت به گروه های شم و درمان کاهش معنی داری را نشان داد (۰۵/۰>p). تعداد جنین های تشکیل شده در شاخ رحمی تورشن/ دتورشن شده گروه ایسکمی- ریپرفیوژن در مقایسه با گروه های شم و درمان کاهش معنی داری داشت (۰۱/۰>p). همچنین نرخ باروری به روش IUI در گروه های تحت درمان نسبت به گروه ایسکمی- ریپرفیوژن افزایش معناداری را نشان داد (۰۵/۰>p).نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی میخک بعد از تورشن/ دتورشن می تواند سبب بهبود فولیکولوژنز در گروه های درمان در مقایسه با گروه ایسکمی- ریپرفیوژن شده و موفقیت بارداری با روش IUI را افزایش دهد.
نویسندگان
محمدرضا پورمحمد
کارشناس ارشد گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران.
جینا خیاط زاده
دانشیار گروه زیست شناسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
زکیه صلاحی
کارشناس ارشد گروه زیست شناسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
مریم مقیمیان
استاد گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
حسن رخشنده
استادیار گروه فارماکولوژی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :