نقش دولت ها در کاهش جرایم سازمان یافته فراملی به ویژه اطفال و زنان

کنوانسیون ملل متحد علیه جرائم سازمان یافته فراملی در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۰ با قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد به نام پالرمو به تصویب رسید. سه پروتکل تکمیلی پروتکل پیشگیری، سرکوب و مجازات قاچاق اشخاص مخصوصا زنان و کودکان پروتکل علیه قاچاق مهاجرین از طریق زمین، دریا و هوا پروتکل علیه تولید غیرقانونی و قاچاق اسلحه و مهمات دارد همه این ابزار ها دارای عناصری از قوانین بین المللی کنونی در خصوص قاچاق انسان، قاچاق اسلحه و پول شویی هستند.به خاطر منافع سرشار قاچاق به ویژه زنان و کودکان به منظور سو استفاده های گروه های جنایی به ارتکاب این جنایات روی آورده اند. با توجه به اینکه جنایت سازمان یافته فراملی یکی از خطرناک ترین جنایت هایی است که امنیت جهانی را به خطر می اندازد این جرایم بین المللی برخلاف اصول والای انسانی است فعالیت این گروه اثار مخربی را بر جامعه بین المللی بویژه دولت ها میگذارد.زندگی در جامعه بین المللی فقط با همکاری دولت ها در زمینه مبارزه با عمل مجرمانه در جامعه جهانی امکان پذیر است.این تحقیق به روش کتابخانه ای مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

کنوانسیون پالرمو ، امنیت بین الملل جنایت های سازمان یافته