بررسی فقهی خیار عیب و مطالعه تطبیقی با حقوق مدنی ایران

مقتضای اطلاق عقد، سالم بودن عین مورد معامله است. وفق مقررات قانون مدنی ایران، اگر بعد از معامله مشخص شود که مبیع دارای عیب بوده، مشتری اختیار دارد که یا مبیع معیوب را با اخذ ارش قبول کند و یا معامله را فسخ نماید که به آن خیار عیب می گویند. قانونگذار با الهام از دیدگاه فقهای امامیه به تاسیس چنین نهادی پرداخته است؛ لذا بررسی آراء فقهای امامیه در خصوص خیار عیب و مقایسه آن با حقوق مدنی ایران اهمیت ویژه ای دارد. مقاله پیش رو نیز با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی به بررسی همین مسئله پرداخته است. ابتدا دیدگاه فقهای امامیه درخصوص خیار عیب بیان شد و سپس خیار مزبور در حقوق مدنی ایران مورد مطالعه قرار گرفت. نتیجتا مشخص گردید که خیار عیب در قانون مدنی ایران به طور قابل توجهی با دیدگاه فقها همخوانی دارد.

کلیدواژه ها:

حقوق مدنی ، خیار عیب ، فسخ قرارداد ، فقه امامیه