ارزیابی نوآوری و خلاقیت در فرآیند یاددهی و یادگیری

در دنیای معاصر، نوآوری و خلاقیت از ارکان اساسی پیشرفت آموزشی به شمار می آیند. با توجه به تغییرات سریع در فناوری و نیازهای متغیر جامعه، بهره گیری از روش های نوآورانه در فرآیند یاددهی و یادگیری اهمیت ویژه ای یافته است. این مقاله با هدف ارزیابی ابعاد مختلف نوآوری و خلاقیت در آموزش، مدل ها و راهکارهای ارتقاء آن ها را مورد بررسی قرار می دهد. روش شناسی پژوهش مبتنی بر مطالعات میدانی، بررسی کیفی و کمی، تحلیل تجربیات واقعی و نقد نظریه های پیشین می باشد. یافته های حاصل نشان می دهد که ادغام فناوری های نوین، ایجاد فضایی باز برای بیان ایده های نو و تشویق به تفکر انتقادی از مهم ترین عوامل افزایش خلاقیت در محیط های آموزشی است. همچنین، چالش هایی نظیر مقاومت در برابر تغییر و محدودیت های فرهنگی در مسیر بکارگیری نوآوری ها مشاهده شده اند. در ادامه، مقاله به بررسی تجربیات موفق در دانشگاه ها و مدارس ایران پرداخته و راهکارهای عملی جهت ارتقاء سطح نوآوری و خلاقیت ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، خلاقیت ، آموزش ، یاددهی ، یادگیری ، فناوری نوین ، تفکر انتقادی.