ارزیابی خصوصیات مورفولوژیک ارقام سویا در کشت دوم تحت شرایط تنش خشکی

تنش خشکی از عوامل محدودکننده تولید در کشاورزی است. انتخاب ارقام مناسب بادام در مناطق کم آب برای عملکرد باال اهمیت بسیار زیادی دارد. این آزمایش به منظور بررسی واکنش مورفوفیزیولوژیک ارقام سویا به اثرات تنش خشکی در کشت تابستانه در ایستگاه سراب چنگایی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی لرستان در دو محیط تنش و غیر تنش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی هرکدام در سه تکرار با ۱۹ ژنوتیپ سویا در تابستان سال ۱۳۹۷ اجرا شد. نتایج نشان داد که صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک اندام هوائی بجز درجه حرارت برگ در اثر تنش خشکی کاهش یافتند. روند تغییرات عملکرد دانه و شاخص سطح برگ سویا در سطوح مختلف اثرمتقابل تنش خشکی و ژنوتیپ از یک رابطه خطی معنی دار (بهترتیب ۰.۶۶۱ و ۰.۵۱۲) و منفی پیروی نمود، به طوری که با اعمال تنش خشکی کاهش یافت؛ اما روند تغییرات درجه حرارت برگ و شدت نور کف سایه انداز نشان داد که از یک رابطه خطی معنی دار (بهترتیب ۰.۶۶۹ و ۰.۶۵۷) ولی مثبت تبعیت نمود. بیشترین عملکرد دانه در شرایط نرمال رطوبتی از ژنوتیپ شماره ۷ (۴۸۹۴ کیلوگرم/هکتار) و در شرایط تنش خشکی از ژنوتیپ شماره ۹ (۲۸۷۳ کیلوگرم/هکتار) به دست آمد. در مجموع، براساس میزان تولید دانه، ژنوتیپ شماره ۷ برای شرایط بدون تنش خشکی و ژنوتیپ شماره ۹ برای شرایط تنش خشکی تحت شرایط اقلیمی معتدل مانند خرم آباد پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

سویا ، صفات مورفولوژیکی ، شاخصهای تحمل به خشکی ، خرم آباد