از فقیرنوازی تا فقرزدایی؛ گذارکلیسای کاتولیک از اخلاق فردی به مسائل اجتماعی از منظرکاتولیسیسم اجتماعی

نیازمندی و فقر در جوامع مختلف و در طول تاریخ، پدیده ای انکارناپذیر است. در کنار این موضوع، در آموزههای اجتماعی و اخلاقی ادیان بزرگ و جهانی به ویژه ادیان ابراهیمی توجه خاصی به فقرا شده است و دربرگیرنده توصیههای مذهبی و اندرزهای اخلاقی برای دستگیری از نیازمندان است؛ تا جایی که «اخلاق اقتصادی همه ادیان ابراهیمی بر مبارزه با فقر شکل گرفته و با ارزشهایی چون احسان، تعاون و همبستگی پیوند خورده است» (شریعتی، ۱۳۹۲ه.ش، ص ۸۴). درواقع «راهکاری که در همه ادیان درباره کاهش فقر وجود دارد، کمک کردن به افراد نیازمند است. بخشش و مذهب دست در دست هم دارند» (۲۰۰۸,Ranganathan and Henley) در مقاله حاضر با رویکرد جامعهشناختی تاریخی، به تحلیل علل و عوامل و شرایط مختلفی پرداخته میشود که موجب تحول بنیادین در شیوه مواجهه نظری و عملی کلیسای کاتولیک با مسئله فقر و فقرا شد.

کلیدواژه ها:

کاتولیسیسم اجتماعی ، کلیسا ، خیریه مذهبی ، فقیرنوازی ، عدالت اجتماعی ، مسائل اجتماعی ، فقرزدایی