مفهوم شناسی بهزیستی دیجیتال؛ ابعاد و شیوه های ارتقاء

بهزیستی دیجیتال مفهومی نوظهور است که توجه پژوهشگران را در رشته های مختلفی به خود جلب کرده است و استفاده علمی از آن افزایش یافته است. با وجود این، همچنان مفهومی مبهم است که تعاریف آن به شدت متفاوت است. برای مثال، از نظر دامنه، برخی از پژوهشگران بهزیستی دیجیتال را به معنایی بسیار گسترده تفسیر می کنند که شامل انبوهی از تاثیرات رسانه های دیجیتال بر بهزیستی است. این مقاله به بررسی تعاریف مختلف بهزیستی دیجیتال می پردازد که شامل ایجاد رابطه ای سالم با فناوری و شناسایی تاثیرات مثبت و منفی آن است. در این راستا، به روش مرور مفهومی پایگاه های داده الکترونیکی نظیرWeb of science, Scopus, Science direct, Pub med و موتور جستجوگرGoogle scholar جستجو شدند. تعداد ۴۳ مقاله برای مرور نهایی انتخاب شد. بهزیستی دیجیتال سه جنبه کسب بهزیستی (دیجیتال) با استفاده از فناوری، یادگیری بهزیستی (دیجیتال) برای استفاده از فناوری، کمیت سنجی بهزیستی (دیجیتال) با استفاده از فناوری، را دربرمی گیرد. داشتن یک زندگی سالم به معنای داشتن کنترل کامل و در نتیجه پرهیز از رفتارهای غیرمنطقی است. آنچه مطلوب است این است که مولد و کارآمد باشیم. ناکارآمدی، آسیب اصلی ناشی از وسایل تکنولوژیکی است. مردم از دستگاه های خود بیش از حد استفاده می کنند زیرا کنترل استفاده از آن ها را از دست می دهند. بنابراین خودکنترلی به عنوان یک راهکار موثر در مواجهه با فناوری پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

بهزیستی دیجیتال ، فناوری ، خودکنترلی ، مفهوم شناسی ، سنجش