واکاوی تجربه زیسته معلمان پایه چهارم و پنجم ابتدایی از یادگیری معکوس

آموزش و پرورش و زیر مجموعه های آن از جمله مدارس، نیازمند تحولی اساسی هستند تا با بکارگیری شیوه های نوین آموزشی منجر به پرورش دانش آموزانی خودکارآمد و متفکرانی خالق شوند. یادگیری معکوس یکی از این شیوه های نوین پرطرفدار آموزشی است. از طرفی معلمان رکن اساسی در فرایند یاددهی-یادگیری هستند؛ لذا، از تجربه زیسته آن ها اطلاعات مفیدی می توان استخراج کرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تجربه زیسته معلمان از یادگیری معکوس بود. در این پژوهش از رویکرد کیفی و راهبرد پدیدارشناسی استفاده شد. جامعه پژوهش متشکل از معلمان شهر ایلام در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند که در سه سال اخیر سابقه تدریس در پایه چهارم و پنجم ابتدایی را داشته اند. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر، نمونه گیری هدفمند بود. در نهایت با انجام ۱۷ مصاحبه با معلمان مجرب و با تجربه، اشباع داده ها حاصل شد. ابزار جمع آوری داده ها در پژوهش حاضر، مصاحبه نیمه ساختارمند بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل مضمون استفاده شد. پس از استخراج موضوعی و طبقه بندی آن ها، یافته ها در شش مضمون فراگیر شامل منابع، محتوا، اهمیت، شیوه ی اجرا، ارزشیابی و تفاوت یادگیری معکوس نسبت به سایر روش ها و ۲۲ مضمون سازمان دهنده طبقه بندی شدند. واکاوی تجربه زیسته معلمان نشان داد که یادگیری معکوس موجب تاثیرات مثبتی در فراگیران از جمله تقویت همکاری های گروهی، درک عمیق تر مفاهیم و افزایش اعتماد به نفس می شود که این تجارب اطلاعات ارزشمندی برای مربیان، سیاست گذاران و پژوهشگران در ارتقای کیفیت آموزش و پرورش فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

تجربه زیسته ، معلمان پایه چهارم و پنجم ، یادگیری معکوس ، تدریس