بررسی جایگاه معلم در آموزش مبتنی بر فناوری در آموزش و پرورش

در همه نظامهای آموزشی، نقش معلم، حائز اهمیت بوده است.روزگاری وظیفه معلم فقط ارائه اطلاعات، معانی، مفاهیم و اصول به شیوه سخنرانی و متکلم الوحده بوده و دانش آموز، به عنوان پذیرنده، اطلاعات را دریافت و از برکرده است، اما با ظهور فناوری جدید، این نقش معلم مورد انتقاد قرار گرفت و با توسعه فناوری، وظایف مهم دیگری، به عنوان هدایت و راهبری، به او واگذار شده است. تفاوت آموزش سنتی و آموزش براساس امکانات فناوریهای جدید، تنها در ورود فناوری نیست بلکه تفاوت در نوع نگاه به آموزش و یادگیری است. فناوری اطلاعات، محیطی رابرای فراگیر فراهم میکند تا او فعاالنه و در تعامل با افراد ومنابع گوناگون، فرضیه های خود را بیازماید و دانش خود را شکل دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه معلم در آموزش مبتنی بر فناوری انجام شده است. روش پژوهش حاضر مروری از نوع توصیفی تحلیلی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعه منابع داخلی و خارجی مرتبط با موضوع صورا گرفته است. به صورت کلی نتایج این پژوهش نشان داد که تلفیق مناسب فناوری با عرصه تعلیم و تربیت نیازمند ورود آن به کلیت نظام آموزشی متناسب با شرایط زمان و مکان است که از ویژگیهای آموزش و پرورش غیرمتمرکز به شمار میرود. اصل و اساس برنامه درسی بر پایه فاوا، بینش، برنامه ریزی و مدیریت تغییر با رویکرد یادگیری مادام االعمر است که تناسبی با نظام متمرکز آموزشی ندارد که آموزش و محتوای آموزشی در یک زمان خاص بنام ترم و یک مکان خاص بنام مدرسه و برای همه یکسان میخواهد.

کلیدواژه ها:

معلم ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، آموزش مبتنی بر فناوری ، دانش آموز