رابطه ی فرهنگ مثبت اندیشی معلمان با پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش اموزان

مثبت اندیشی را می توان استفاده کردن از تمامی ظرفیتهای ذهنی مثبت و نشاط انگیز و امیدوار کننده در زندگی برای تسلیم نشدن در برابر عوامل منفی ساخته ذهن و احساسهای یاس آور ناشی از دشواری ارتباط با انسانها و رویارویی با طبیعت دانست. هدف این مقاله بررسی رابطه ی بین فرهنگ مثبت اندیشی معلمان با پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ی اول متوسطه شهرستان درگز بود. روش انجام تحقیق توصیفی همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی معلمان دوره ی اول متوسطه (دخترانه و پسرانه منطقه ی ۲ شهر درگز استان خراسان رضوی در سال تحصیلی ۹۵/۹۶ به تعداد ۵۵۱ نفر بودند به دلیل محدود بودن حجم نمونه کلیه ی ۵۵۱ نفر به شیوه ی سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها برای متغیر فرهنگ مثبت اندیشی آکادمیک پرسشنامه هوی (Hoy, ۲۰۱۰) با ضریب پایایی ۱/۶۸ بود. برای سنجش متغیر وابسته یعنی پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان از میانگین نمرات کلاسی استفاده شد. داده های گردآوری شده به کمک شاخصهای آمار توصیفی میانگین، انحراف استاندارد و ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند نتایج نشان داد؛ وضعیت فرهنگ مثبت اندیشی آکادمیک در هر سه مولفه خودکار آمدی تاکید، آکادمیک و اعتماد از دیدگاه معلمان در حد نسبتا نامناسب (پایین) ارزیابی شده است وضعیت مثبت اندیشی معلمان با مدارک تحصیلی فوق دیپلم لیسانس و فوق لیسانس یکسان و پایین است بین معلمان زن و مرد نیز از این لحاظ تفاوت معنی دار وجود ندارد. نتیجه دیگر تحقیق نشان میدهد که بین

کلیدواژه ها:

فرهنگ مثبت اندیشی ، معلمان ، پیشرفت تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان