درمان های روان شناختی سندرم روده تحریک پذیر: مقاله مروری

تحقیق حاضر به بررسی درمان های روان شناختی موثر در کاهش علائم جسمانی و روانی سندرم روده تحریک پذیر می پردازد. سندرم روده تحریک پذیر که به طور تقریبی ۱۰ تا ۲۰ درصد افراد را تحت تاثیر قرار می دهد، یکی از بیماری های شایع گوارشی است که علائم متنوعی را به نمایش می گذارد. این بیماری می تواند علائمی همچون ناراحتی شکمی، نفخ، تغییر در اجابت مزاج، درد و احساس پری در شکم را ایجاد کند و می تواند ناشی از عواملی اکتسابی و ژنتیکی باشد. همچنین، این بیماری با علائم روان شناختی مانند افسردگی، اضطراب و استرس همراه است. درحالی که درمان دارویی به عنوان اصلی ترین مداخله برای بیماران به شمار می رود، شایان توجه است که این درمان ها به تنهایی نمی توانند بر علائم جسمی و روان شناختی این بیماری تاثیر بگذارند. به همین دلیل، متخصصان حوزه مربوطه به کارگیری درمان های غیردارویی، از جمله درمان های روان شناختی، را توصیه کرده اند. به این ترتیب، مرور درمان های روان شناختی برای سندرم روده تحریک پذیر در این متن موردتوجه قرار گرفته است. درمان های روان شناختی برای این سندرم شامل درمان شناختی رفتاری، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، درمان متمرکز بر شفقت، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان هیجان مدار، رفتاردرمانی دیالکتیک، واقعیت درمانی، معنا درمانی، درمان فرا تشخیصی و طرحواره درمانی هیجانی است؛ بنابراین تحقیق حاضر با هدف مرور درمان های روان شناختی و اثربخشی آن ها بر کاهش علائم جسمانی و روان شناختی سندرم روده تحریک پذیر انجام شد. مرور حاضر در سال ۱۴۰۳، با در نظر گرفتن کلید واژه های فارسی و انگلیسی، به جستوجو مقالات در محدوده زمانی سال ۲۰۰۱ تا کنون در چند پایگاه معتبر از جمله Pubmed و Google scholar و Sid پرداخته شد. نتیجه پژوهش حاکی از این بود که درمان های روانشناختی بر علائم جسمی و روانشناختی سندرم روده تحریک پذیر موثر میباشند.

کلیدواژه ها:

درمان های روان شناختی ، روان درمانی ، سندرم روده تحریک پذیر ، علائم روانشناختی