بررسی خشونت های کلامی در دانش آموزان در محیط آموزشی و عوامل موثر بر آن

محیط آموزشی به عنوان یکی از مهم ترین بسترهای تربیتی و اجتماعی برای رشد شخصیت و مهارت های فردی و اجتماعی دانش آموزان شناخته می شود. در این فضا، تعاملات روزمره میان دانش آموزان، معلمان و سایر اعضای مدرسه، نقش اساسی در شکل گیری هویت اجتماعی و عاطفی افراد ایفا می کند. یکی از چالش های مهمی که در سال های اخیر توجه پژوهشگران علوم تربیتی، روان شناسی و جامعه شناسی را به خود جلب کرده، خشونت کلامی در محیط های آموزشی است. این نوع از خشونت که غالبا نادیده گرفته می شود یا به عنوان رفتاری طبیعی یا کم اهمیت تلقی می گردد، در واقع می تواند پیامدهای عمیق و بلندمدتی بر سلامت روانی، تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان داشته باشد. خشونت کلامی به هر گونه استفاده از زبان برای آزار، تحقیر، تهدید، تمسخر یا اعمال قدرت بر دیگری گفته می شود که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم رخ می دهد. این پدیده می تواند میان دانش آموزان یا حتی میان معلم و دانش آموز اتفاق بیفتد. شکل های مختلف خشونت کلامی شامل توهین، تمسخر، استفاده از القاب تحقیرآمیز، شایعه پراکنی، نادیده گرفتن عمدی، سرزنش های نابه جا و تهدیدهای لفظی است. گرچه این نوع خشونت به ظاهر آسیب فیزیکی ندارد، اما اثرات روانی و احساسی آن می تواند به مراتب عمیق تر و ماندگارتر باشد. کاهش اعتماد به نفس، اضطراب، افسردگی، کناره گیری اجتماعی، افت تحصیلی و در مواردی ترک تحصیل از جمله پیامدهای آن محسوب می شود. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی خشونت های کلامی در دانش آموزان در محیط آموزشی و عوامل موثر بر آن پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که خشونت کلامی در محیط های آموزشی، پدیده ای نگران کننده با پیامدهای جدی بر رشد روانی و اجتماعی دانش آموزان است که ریشه در عوامل فردی، خانوادگی و محیطی دارد و مقابله موثر با آن مستلزم همکاری همه جانبه خانواده، مدرسه و جامعه است.

کلیدواژه ها:

خشونت ، کلامی ، دانش آموزان ، مدرسه ، روان