بررسی نقش دوخت صنعتی در آموزش و انتقال میراث فرهنگی به دانش آموزان: رویکردی نو در پیوند هنر، صنعت و آموزش

آموزش و انتقال میراث فرهنگی به نسل های آینده از جمله دغدغه های اساسی نظام های آموزشی در سراسر جهان به شمار می رود. یکی از رویکردهای نوین در این زمینه، بهره گیری از مهارت های فنی و هنری مانند دوخت صنعتی به عنوان ابزاری کاربردی برای پیوند دادن دانش آموزان با ریشه های فرهنگی و هویتی خود است. این مقاله مروری با هدف بررسی نقش دوخت صنعتی در آموزش میراث فرهنگی به دانش آموزان نگاشته شده و تلاش دارد با تحلیل پژوهش ها، منابع علمی و تجربیات جهانی، ظرفیت ها و چالش های تلفیق این مهارت با آموزش فرهنگی را تبیین کند.دوخت صنعتی نه تنها مهارتی فنی با ارزش اقتصادی است، بلکه بستری مناسب برای آشنایی عملی دانش آموزان با نقوش، رنگ ها، الگوها و پوشاک سنتی اقوام مختلف به شمار می رود. این مهارت می تواند در قالب پروژه های کارگاهی و میان رشته ای در برنامه درسی مدارس گنجانده شود و به شیوه ای خلاقانه موجب درک عمیق تر مفاهیم فرهنگی، تقویت حس هویت، و افزایش علاقه به میراث ملی گردد. در این مقاله ضمن مرور دیدگاه های نظری درباره آموزش فرهنگی، به تجارب کشورهای مختلف در استفاده از هنرهای بومی در نظام آموزشی پرداخته شده است.یافته ها نشان می دهند که استفاده هدفمند از دوخت صنعتی می تواند موجب ارتقای مهارت های شناختی، زیباشناختی، اجتماعی و فرهنگی دانش آموزان شود. با این حال، برای بهره گیری موثر از این ظرفیت، نیاز به سیاست گذاری آموزشی، تربیت معلمان متخصص، تولید محتوای آموزشی مناسب و فراهم سازی زیرساخت های لازم در مدارس احساس می شود. در پایان، راهکارهایی برای تلفیق موثر دوخت صنعتی با آموزش میراث فرهنگی پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

میراث فرهنگی ، دوخت صنعتی ، آموزش هنر ، هویت فرهنگی ، آموزش و پرورش ، هنرهای بومی ، فعالیت های کارگاهی ، میان رشتگی ، آموزش نوآورانه ، مدارس