صورت بندی مولفه های حیوانی( اساطیری – زمینی) در آثار معین مصور هنرمند دوره صفوی(۱۰۲۴_۱۱۱۵ه ق) مطالعه موردی چهار نگاره

مکتب اصفهان از سبک نگارگری دوره صفوی، دوره ای درخشان از هنر نگارگری ایران است که مصورسازی نسخ خطی ازجمله شاهنامه، به دلیل ویژگی حماسی اش و همچنین حضور حیوانات اساطیری، مورد توجه نگارگرانی از جمله معین مصور بوده که در جانورسازی تبحر و نگاه متفاوتی داشته است.یکی از جنبه های معنانمایانه در نقاشی مکتب اصفهان دوره ی صفوی پرداختن به مضامین حیوان نگاری است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر، بررسی عناصر و کیفیات بصری نقوش جانوری و اساطیری، و چگونگی ترکیب بندی این نقوش در چهار اثر از معین مصور است. پرسش اصلی عبارت است از: نقوش جانوری و اساطیری در چهار اثر مورد بحث، دارای چه مولفه های بصری هستند و نحوه ی ترکیب بندی آنان چگونه است؟ این پژوهش از منظر هدف، بنیادی و از نظر روش کیفی است که به صورت توصیفی- تحلیلی و با استناد به منابع معتبر کتابخانه ای انجام شده است. نتیجه ی این پژوهش حاکی از آن است که با واکای مولفه های بصری همچون خط، رنگ، بافت، ریتم، حرکت و نحوه ی ترکیب بندی در نگاره های جانوری و اساطیری معین مصور در چهار اثر مذکور، مشخص گردید که به طور کلی نگارگر برای ایجاد ترکیب بندی های حلزونی، منتشر و اسپیرالی در نگاره ها،از عناصر بصری همچون خطوط منحنی و مورب به منظور القای کیفیت بصری حرکت و ریتم استفاده نموده است. همچنین کاربرد رنگ های تیره و روشن و گرم وسرد نیز ضمن گردش چشم به کیفیت بصری تضاد منجر شده است.

کلیدواژه ها:

نقوش جانوی ، معین مصور ، نگارگری ، نگارگری دوره صفوی ، مکتب اصفهان