ارزیابی اخلاقی استفاده از هوش مصنوعی در مدیریت مدارس

با گسترش کاربرد هوش مصنوعی در حوزه های مختلف، استفاده از آن در مدیریت مدارس نیز مورد توجه قرار گرفته است. هوش مصنوعی می تواند با تحلیل داده های آموزشی، شناسایی نیازهای دانش آموزان، بهینه سازی برنامه های درسی و تسهیل فرآیندهای اداری، نقش مهمی در ارتقاء کیفیت آموزش ایفا کند. اما این تحول فناورانه، همراه با پرسش ها و دغدغه های اخلاقی فراوانی است؛ از جمله حفظ حریم خصوصی داده های دانش آموزان، احتمال بروز تبعیض در الگوریتم ها، و کاهش نقش تصمیم گیری انسانی در نظام آموزشی. از آنجا که مدارس نه تنها محل یادگیری علمی، بلکه بستر تربیت اخلاقی و اجتماعی دانش آموزان هستند، بررسی مسئولانه و دقیق جنبه های اخلاقی هوش مصنوعی در این فضا، اهمیت دوچندانی دارد. چگونگی استفاده از داده های دانش آموزان، میزان شفافیت عملکرد الگوریتم ها و حفظ عدالت آموزشی از جمله محورهای اصلی این ارزیابی است.در این مقاله، تلاش می شود ضمن بررسی فرصت ها و تهدیدهای فناوری هوش مصنوعی در مدیریت آموزشی، چالش های اخلاقی این تحول نوین به طور جامع تحلیل شود. استفاده بی رویه و بدون چارچوب از هوش مصنوعی ممکن است به جای بهبود شرایط آموزشی، به تعمیق نابرابری ها یا حذف عامل انسانی در تصمیم گیری ها منجر شود. همچنین، وابستگی بیش از حد به فناوری ممکن است هویت انسانی فرآیند تعلیم و تربیت را خدشه دار کند. از این رو، لازم است استانداردهای اخلاقی مشخصی برای کاربرد هوش مصنوعی در مدارس تدوین گردد، به گونه ای که فناوری در خدمت ارتقاء آموزش باشد، نه جایگزین ارزش های انسانی آن. در نهایت، هوش مصنوعی باید به عنوان ابزاری مکمل و یاری رسان به معلمان و مدیران آموزشی مورد استفاده قرار گیرد، نه یک نهاد تصمیم گیر مستقل.

کلیدواژه ها:

ارزیابی اخلاقی ، هوش مصنوعی ، مدیریت مدارس